Την παραμονή των Φώτων στο Κορδελιό της Σμύρνης, πήγαιναν οι γυναίκες στην εκκλησία και έπαιρναν τον “Μικρό Αγιασμό” για να ραντίσουν με αυτό τα κτήματα και τα δωμάτια του σπιτιού. Κρατούσαν και λίγο σε ένα μπουκαλάκι που, ου το φύλαγαν στο εικονοστάσι σε ώρα ανάγκης, για φάρμακο, “αγιωτικό” το λέγανε.

Τα παιδιά γύριζαν πάλι στα σπίτια και έλεγαν τα “Φώτα”:

Ηρθανε τα Φώτα και οι φωτισμοί
και χαρές μεγάλες και οι αγιασμοί
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθεται η Κερά μας η Παναγιά
και τον Αη Γιάννη παρακαλά…

Ανήμερα έπαιρναν το “Μεγάλο Αγιασμό”. Αυτόν έπρεπε  να τον πιούνε νηστικοί. Θεωρούνταν Αγία Μετάληψη. Μεγάλο Αγιασμό δεν κρατούσαν στο σπίτι, ήταν αμαρτία. Μόνο όσοι είχαν “ακοίμητο καντήλι” που άναβε σε δωμάτιο καθαρό (που δεν πλάγιαζε δλδ αντρόγυνο) μπορούσαν να κρατήσουν το Μεγάλο Αγιασμό, που σε έκτακτες περιστάσεις χρησίμευε αντί για Μετάληψη.

 Πηγή: Το Κορδελιό, Νίκου Καραρά, 1971