Καππαδοκία, Πόντος και Ιωνία, αποτελούν τη Συλλογή αρχείων  του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών

Ο Σταύρος Ανεστίδης, υποδιευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, μιλάει στο LIFO.gr για την πλούσια ιστορία και το μοναδικό αρχείο του Κέντρου, επιλέγοντας μερικά από τα πιο πολύτιμα βιβλία, έγγραφα και σπάνιες φωτογραφίες που απεικονίζουν τη ζωή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών ιδρύθηκε το 1930 από τη Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ και τον Οκτάβιο Μερλιέ, αρχικά με τον τίτλο «Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο». Η Μέλπω, μουσικολόγος και μουσικός, είχε ξεκινήσει μια διατριβή στη Σορβόννη για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Επισκέφθηκε την Ελλάδα για να ηχογραφήσει υλικό για τη διατριβή της, και κατά τη διάρκεια της έρευνας ήρθε σε επαφή με Μικρασιάτες που διατηρούσαν ζωντανές μνήμες από την πολιτιστική τους κληρονομιά.

Αυτή η συνάντηση τη συγκίνησε βαθιά και την οδήγησε να εγκαταλείψει τη διατριβή της. Συγκρότησε μια ομάδα συνεργατών και μαζί επιδόθηκαν στην ανεύρεση και καταγραφή των μαρτυριών των Μικρασιατών προσφύγων στην Ελλάδα. Βρήκαν περίπου πεντακόσιους πρόσφυγες, δημιούργησαν ερωτηματολόγια και συγκέντρωναν πληροφορίες με βάση αυτά.

Η μονάδα αναφοράς της έρευνας ήταν ο οικισμός, και κατέγραφαν οτιδήποτε αφορούσε τον τόπο καταγωγής του πρόσφυγα: γεωγραφική ένταξη, κοινωνική ζωή, οθωμανική διοίκηση, εκπαίδευση και σχέσεις με άλλες θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες.

Η Μέλπω Μερλιέ ξεκίνησε την έρευνά της από την Καππαδοκία, μια περιοχή λιγότερο γνωστή και με την ιδιαιτερότητα ότι ήταν τουρκόφωνη. Οι τρεις κύριες ενότητες της έρευνας είναι η Καππαδοκία, ο Πόντος και η Ιωνία.

Στο Κέντρο διατηρείται ένα πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, το οποίο κατά κανόνα προέρχεται από δωρεές προσφύγων και αποτυπώνει τη ζωή τους πριν από το 1922, την Έξοδο και την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Αυτό το αρχείο αποτελεί πολύτιμο θησαυρό, που μας βοηθά να κατανοήσουμε τις ρίζες και την πολιτιστική κληρονομιά των Μικρασιατών.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ