ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ κ. ΙΩΑΝΝΗΝ ΚΑI ΚΥΔΩΝΙΩΝ κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΟΥΚΟΛΟΥ
(Σμύρνη, 4 Φεβρουαρίου 2018)
Σεβασμιώτατοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί Μητροπολῖται Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κύριε Ἰωάννη καί Κυδωνιῶν κύριε Ἀθηναγόρα,
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί καί προσκυνηταί, τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,
Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι διά τήν λαχοῦσαν τῇ ἐλαχιστότητί μου ἀποστολικήν καί ἱστορικήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σμύρνης, ἀληθῶς μεγάλη καί ἱερά καί φωτοφόρος, μέ ὅλην τήν σημασίαν τῶν ὅρων.
Σήμερον, ἀληθῶς ἀγάλλεται ἡ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Σμύρνης πανήγυρις, τιμώντων τό “ἱερόν κειμήλιον” τῆς πόλεως ταύτης, τόν “δι’ ἄκραν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν κακωθέντα καί ἀγαθύνοντα τούς λαούς ἀγαθοδότως”, τόν πεπροικισμένον μέ “τήν ὑψοῦσαν ταπείνωσιν, τήν καθαρότητα τοῦ νοός, τήν ἀνυπόκριτον ἀγάπην, τήν πίστιν καί τήν ἐλπίδα”, τόν Ἅγιον Βουκόλον, τόν ὁποῖον “εὑρών δόκιμον καί ἄξιον ὁ πανεύφημος καί φιλούμενος ὑπό Χριστοῦ θεῖος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος” κατέστησεν “Ἐπίσκοπον καί ποιμένα εὔχρηστον τῆς τῶν Σμυρναίων Ἐκκλησίας”.
Χαίρομεν καί συγχαίρομεν μετά πάντων, διότι τιμῶμεν τόν Ἅγιον, ὅσον εἰς τήν ἡμετέραν δύναμιν, ἀξίως καί προσφέρομεν τήν ἀναίμακτον Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ ἱστορικῷ αὐτοῦ Ναῷ τούτῳ, “ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου”, τῆς συναδελφώσεως τῶν λαῶν, ὑπέρ τῆς εὐημερίας τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως ταύτης καί ὑπέρ τῆς σωτηρίας ψυχῶν.
Ἡ χαρά καί ἡ εὐφρόσυνος ἀγαλλίασις ἡμῶν πάντων, καί ἰδιαιτέρως τοῦ ὁμιλοῦντος ταπεινοῦ διαδόχου τοῦ Ἁγίου, εἶναι ἄρρητος καί ἀνέκφραστος, διότι βιοῦμεν καί σήμερον ἐν τῇ πράξει τήν πορείαν τῶν κριμάτων τοῦ Κυρίου, διαπιστοῦντες ὅτι ὁ ἑστιάτωρ μας Ἅγιος Βουκόλος “Σμύρνης ὁ θυηπόλος Ποιμήν, ἄγρυπνός ἐστι, καί θανών, ποίμνης φύλαξ” καί μᾶς ὑποδέχεται εἰς τόν Ναόν του καί μᾶς χαρίζει μίαν ἄρρητον εὐλογίαν. Τόν ἐπαναπατρισμόν, διά τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, τό ὁποῖον ὡς ὄλβος προσφέρεται σήμερον ὑπό ἀνδρός ἱεροῦ καί κατηξιωμένου ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς Ἐκκλησίας, τῇ διακονίᾳ τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου καί τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν, διά τοῦ ἤθους, τοῦ ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικοῦ του φρονήματος, καί τῶν πολλῶν ταλάντων καί χαρισμάτων, διά τῶν ὁποίων τόν ἐπροίκισεν ὁ Κύριος καί τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ἐπολλαπλασίασε διακονῶν μέχρι σήμερον ὡς λευΐτης τῆς Χάριτος τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης.
“Ἅπαντα” ἀληθῶς “δρᾷ μόνῳ τῷ βούλεσθαι” ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὡς βουλήν τοῦ Θεοῦ, ἀποτιμῶμεν καί τήν παρουσίαν πρῶτον μέν τῆς προεξαρχούσης τῆς ἱερᾶς ταύτης πανηγύρεως ὑμετέρας θεοτερποῦς Σεβασμιότητος, ἀδελφέ ἅγιε Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κύριε Ἰωάννη, μετά τῶν τιμίων συνοδῶν σας συμπρεσβυτέρων καί συνδιακόνων καί ἐκλεκτῶν συνεορταστῶν ἐκ τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας σας καί ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἔνθα πανθομολογουμένως διηκονήσατε ἐπί μακρόν τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους, πλησίον τοῦ ἀλησμονήτου πνευματικοῦ σας πατρός, τοῦ διαλάμψαντος τῶν “ἀρετῶν τοῖς ἀκτίσι” καί τῇ ἀφελότητι καρδίας Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυροῦ Παντελεήμονος τοῦ Χρυσοφάκη, τοῦ ὁποίου τό πνεῦμα ἀσφαλῶς σήμερον ἀγάλλεται συνευωχούμενον μεθ’ ἡμῶν κατά τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν καί ὥραν. Διδαχθείς πολλά παρά τοῦ μακαριστοῦ, καί κυρίως τήν ἀγάπην καί τήν τιμήν πρός τούς Ἁγίους καί πρός τά ἱερά λείψανα, κατεστάθης ποιμήν καί προστάτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης τήν ὁποίαν ἐπροίκισες διά πολλῶν ἔργων, διά τῆς ἀνοικοδομήσεως Ἱερῶν Ναῶν, διά τῆς ἀνακαινίσεως ἄλλων, διά τῆς συντηρήσεως ἱερῶν εἰκόνων καί τιμαλφῶν θησαυρῶν τῆς πίστεώς μας, καί διά τῆς ἀναδείξεως τῆς τιμῆς λησμονημένων Ἁγίων, ὡς τῆς Ἁγίας Κυράννης.
Σᾶς καλωσορίζομεν, λοιπόν, εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Λειμῶνα τῆς Ἀποστολικῆς Σμύρνης, καί σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν πρόφρονα ἀνταπόκρισίν σας εἰς τήν πρόσκλησίν μας, καί σᾶς ἐκφράζομεν τήν εὐγνωμοσύνην Ποιμένος καί Ποιμνίου διότι εὐλογεῖτε τήν ἡμέραν καί διότι, ἀνταποκριθέντες προθύμως εἰς τήν ἡμετέραν ἀδελφικήν παράκλησιν, παρεχωρήσατε τόν ἀδελφόν συμπρεσβύτερον Πρωτοπρεσβύτερον π. Ἀθανάσιον Κατζιγκᾶν εἰς διακονίαν τοῦ ἐνταῦθα ὀρθοδόξου λαοῦ, καί μᾶς φέρετε σήμερον “φυτόν”, κειμήλιον καί θησαυρόν ἀνεκτίμητον, εἰς εὐλογίαν, ἱερόν λείψανον τοῦ “Προέδρου τῶν Σμυρναίων καί φωστῆρος τῆς οἰκουμένης” Ἁγίου Βουκόλου, τό ὁποῖον καί ἡμεῖς οἱ ἐν Σμύρνῃ ἀποθησαυρίζομεν ἐνταῦθα, ὡς ἄλλο φυτόν πρό τοῦ θείου μνήματος τοῦ Ἁγίου, “θαῦμα τοῖς ὁρῶσι Βουκόλον τόν θεοκήρυκα”.
Ἐν συνεχείᾳ, θά μοῦ ἐπιτρέψῃς, ἅγιε Ἀδελφέ καί Φίλε καί ἀγαθέ συνοδοιπόρε ἀπό δεκαπενταετίας ἐν τῇ διακονίᾳ τοῦ Ἱεροῦ ἐν τῇ ἕδρᾳ αὐτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, Μητροπολῖτα τῶν πλησιοχώρων Κυδωνιῶν κύριε Ἀθηναγόρα, νά στρέψω τόν λόγον πρός τήν ἀγάπην σου καί νά σοῦ ἐκφράσω τήν καρδιακήν εὐχαριστίαν μου τόσον διά τήν ἀνταπόκρισίν σου φιλοτίμως καί φιλαδέλφως εἰς τήν πρόσκλησίν μου πρός συμμετοχήν εἰς τήν μυστηριακήν ταύτην πανδαισίαν, ὅσον, καί κυρίως, διά τήν συμπορείαν ἐν πᾶσι μετά τῆς ταπεινότητός μου, καί διά τήν διάθεσιν πασῶν τῶν δυνάμεων καί χαρισμάτων σου εἰς τήν διακονίαν τοῦ ἱερωτάτου Θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κυρίως ὅμως διά τῆς παρρησίας καί τοῦ πάντοτε ἅλατι ἠρτυμένου λόγου σου. Ἐπιλήψει μοι ὁ χρόνος ἀσφαλῶς διηγούμενον τάς ἐμπειρίας καί τά βιώματα ἐκ τῆς ἀνεφέλου διαρκοῦς συνεργασίας μας ταύτης εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν ἐμπειρικῶς ἐβίωσα. Τῷ ὄντι αἰσθάνομαι εὐτυχής διότι μᾶς συνδέουν δεσμοί ἄρρηκτοι, ἱεροί καί ἀκατάλυτοι, καί κυρίως διότι ἔχομεν ταχθῆ ἐν ἀφοσιώσει, σύ καί ἐγώ, ὅλῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ ταπεινοί συνδιακόνοι τοῦ ἀειφώτου, παρά τάς περιπετείας τῶν καιρῶν, Φαναρίου, τοῦ φέγγοντος “ὡς μέγας ἥλιος, ὡς ἀστραπή Χριστοῦ” πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ, τῇ Ὀρθοδόξῳ καί μή, καί φωτίζοντος διά τῆς ἱερουργίας τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς τάς διανοίας τῶν πιστῶν καί ὁδηγοῦντος αὐτούς εἰς σωτηρίαν. Σᾶς εὐχαριστῶ, ἀδελφέ ἅγιε Κυδωνιῶν, κατά πάντα καί διά πάντα.
Ἄς μοι ἐπιτραπῇ, ἀδελφέ ἅγιε Λαγκαδᾶ, πρίν ἤ παραχωρήσω τό βῆμα τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ εἰς τήν ἀγάπην σας διά νά μᾶς ἀπευθύνετε λόγον ἀγαθόν, λόγον εὐλογητικόν, λόγον ἀγάπης καί μυσταγωγικοῦ μαρτυρίου διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου καί τῶν ἡμετέρων πολιούχων Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Βουκόλου καί Πολυκάρπου, καί μαρτυρίας, νά ἀπευθυνθῶ εἰς τόν μνημονευθέντα ἀνωνύμως ἀνωτέρω ὑμέτερον Πρωτοσύγκελλον, Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Εὐσέβιον Σπουργίτην, ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλο στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος διεφύλαξε τό προσφερόμενον σήμερον τῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν Σμυρναίων τεμάχιον τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ τιμωμένου Ἁγίου μας, διά νά μᾶς φυλάττῃ καί διά νά ἀποδίδεται τῷ ἱερῷ τούτῳ κειμηλίῳ ἡ πρέπουσα πανήγυρις καί ἡ “ὀφειλομένη τιμή”, κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον (Κατά Ἰουλιανοῦ Βασιλέως, Στηλιτευτικός Β΄, P.G.35, 589C καί 701B). Σᾶς προσφέρομεν, λοιπόν, π. Εὐσέβιε, ὡς ἀντίδωρον τήν “κατά δύναμιν εὐφημίαν”, διά τήν, λόγοις καί ἔργοις καί ὀνόματι εὐσέβειάν σας, ἐπιλέγοντες εὐχαριστήρια πρός ὑμᾶς, ἅγιοι ἀδελφοί Λαγκαδᾶ καί Κυδωνιῶν καί πρός πάντας διά τήν ἐνταῦθα παρουσίαν καί ἰδιαιτέρως διά τόν προσφερθέντα ἀτίμητον θησαυρόν, ἀποτιμῶντες τήν πρᾶξιν, μετά τοῦ ἐρευνήσαντος τά βάθη τοῦ Παναγίου Πνεύματος Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί πάλιν, ὡς φιλοτιμίαν ὄχι ἐξ εὐπορίας, ἀλλά ἐξ ἀγαθῆς προαιρέσεως (πρβλ. Λόγον ΜΒ΄, Συντακτήριον εἰς τήν τῶν ρν’ ἐπισκόπων παρουσίαν… , P.G. 36,468C).
Πρός τούτοις, χρέος καί ὀφειλήν χρεωστικήν ἡγούμεθα ὅπως ἐκφράσωμεν τάς ἡμετέρας θερμάς εὐχαριστίας καί τήν ἐκτίμησιν πρός τάς ἐφ’ ἡμᾶς τεταγμένας ἀρχάς ἐν τῇ Χώρᾳ ταύτῃ, διά τάς παρεχομένας ἡμῖν διευκολύνσεις πρός ἀπρόσκοπτον ἄσκησιν τῆς διακονίας ἡμῶν, ἰδιαιτέρως δέ πρός τόν Δήμαρχον τῆς μεγαλοπόλεως Σμύρνης καί τῆς περιοχῆς ταύτης τοῦ Konak, διά τήν ποικιλότροπον ἀρωγήν των. Ὅλως δέ ἰδιαιτέρως εὐχαριστίας χρεωστικάς ὀφείλομεν πρός τόν ἐκλεκτόν συνεργάτην καί συμπαραστάτην ἡμῶν Πρόεδρον τοῦ Ρωμαίηκου Πολιτιστικοῦ καί Πνευματικοῦ Συνδέσμου καί τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης Ἐντιμότατον κ. Γεώργιον Θεοδωρίδην, καί τούς ἀγαπητούς συνεργάτας αὐτοῦ, πρός τήν Εὐγενεστάτην κυρίαν Θεοδώραν Χατζούδη καί πρός ἁπαξάπαντας τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ρωμηούς, ρώσσους, οὐκρανούς, γεωργιανούς, ρουμάνους, τούς ὁποίους πάντας περιβάλλομεν μετά πολλῆς ἀγάπης καί στοργῆς. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν τόν ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ὅμιλον ἱεροψαλτῶν, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Μουσικολογ. κ. Ἰωάννου Χαβιαρλῆ, ἐλθόντα διά δευτέραν φοράν νά κοσμήσῃ τά ἀναλόγια τῆς Σμύρνης ἀλλά καί νά προσκυνήσῃ τά ἅγια χώματα αὐτῆς. Τούς εὐχαριστοῦμεν καί τούς συγχαίρομεν.
Χαιρετίζομεν ἰδιαιτέρως, τήν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν παρουσίαν τοῦ Ἐξοχ. Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ, ἀναλαβόντα προσφάτως τά ὑπεύθυνα καθήκοντα αὐτοῦ καί τῷ ἐκφράζομεν τήν εὐχήν ἀλλά καί τήν βεβαιότητα περί τῆς ἐπιτυχίας ἐν τῇ ἀσκήσει αὐτῶν.
Εὐχαριστοῦμεν, τούς τιμῶντας τήν ἡμετέραν ἑορτήν καί πανήγυριν ἐκπροσώπους τῶν λοιπῶν ἐν Σμύρνῃ Χριστιανικῶν δογμάτων κατ’ ὄνομα, καί, τέλος, πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί συμπρεσβύτεροι, τήν ἐν Χριστῷ διακονίαν, τό ἡμέτερον ἐνταῦθα ποίμνιον καί τούς ἐλθόντας μακρόθεν θεοφιλεῖς προσκυνητάς, εὐχόμενοι διαρκῆ τήν πρεσβείαν καί τήν παρουσίαν τοῦ Ἁγίου Βουκόλου καί τῶν ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίων καί Μαρτύρων τῆς Σμύρνης εἰς τήν ζωήν των.
Ἀδελφοί καί τέκνα,
Ζῶμεν ἀληθῶς σήμερον μίαν μυστικήν ἡμέραν, τήν ὁποίαν ἀξιολογοῦμεν μετά Ἰωάννου τοῦ Μαυρόποδος, ὡς μυστήριον, τό ὁποῖον “κατανοούμενον ἄφραστόν ἐστί πως, καί θεωρούμενον ἄληπτον, ἐστώς γάρ παρατρέχει καί ληφθέν διαφεύγει, καί φανέντι μικρόν ἀποκρύπτεται”.
Ἐν τῷ φωτί τοῦ βιουμένου μυστηρίου τούτου, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, ἅγιε Λαγκαδᾶ, νά μᾶς ἀπευθύνητε τόν ἰδικόν σας ἀγαπητικόν λόγον, πρός ἐνίσχυσιν καί οἰκοδομήν πάντων.
