Ο Θεόδωρος Δεύτος, ένας Ηπειρώτης στην καταγωγή εκπαιδευτικός και συγγραφέας μας εξέπληξε το 2009, με το εξαιρετικό βιβλίο, με τον εύγλωττο τίτλο “Σμύρνη συγγνώμη”. Φιλοξενούμε λοιπόν σήμερα τον συγγραφέα στο mikrasiatis.gr θέλοντας να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
– Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
– Κατ’αρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία, και να ευχηθώ στο mikrasiatιs.gr κάθε επιτυχία. Είναι γεγονός ότι οι Μικρασιάτες το είχαν ανάγκη. Στην ερώτηση σας τώρα.
Πάντα μου προκαλούσαν μια έλξη, τα ιστορικά θέματα που σφράγισαν τη ράτσα μας. Και επειδή είμαι εδώ και πολλά χρόνια συστηματικός μελετητής της Ιστορίας, επέλεξα το θέμα της Μικρασιατικής καταστροφής γιατί είναι ένα θέμα που πραγματικά με πονάει πολύ, και συγχρόνως είναι το κορυφαίο θέμα που αναδεικνύει όλη την παθογένεια της φυλής, όπως είναι οι τρομακτικές διαχρονικές εξαρτήσεις από τους φίλους και συμμάχους μας (αυτό να το υπογραμμίσετε παρακαλώ ), οι διχαστικές λογικές που συχνά κυριεύουν την πολιτική μας ζωή, και σχεδόν πάντα έχουν τραγικά αποτελέσματα, κ.ά.
Εν τέλει, με ενδιαφέρει πρωτίστως, ένα βιβλίο που γράφεται από μένα να έχει και έναν παιδαγωγικό ρόλο, να έχει να πει κάτι στις νεότερες γενιές, να περάσει σωστά μηνύματα. Ελπίζω σʼαυτό το εγχείρημα μου, να πέτυχα τον στόχο μου.
-Αναδύονται κάποια νοήματα μέσα από το βιβλίο σας;
– Κοιτάξτε, επειδή νωρίτερα αναφέρθηκα στην παθογένεια της φυλής, εμένα με βασανίζουν μερικές έννοιες που ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία διαχρονικά.
Ο βασικός λόγος που γράφτηκε αυτό το βιβλίο, είναι γιατί φοβάμαι τη λήθη που κερνάει ο χρόνος. Ένας δεύτερος επίσης σημαντικός λόγος, είναι γιατί ήθελα να καυτηριάσω την έννοια του διχασμού, που μας έχει κυριεύσει ιστορικά πολλές φορές, και πάντα με οδυνηρά αποτελέσματα. Γιατί αν δεν είχαμε διχαστεί τόσο πολύ το 22, αν η κυβέρνηση Γούναρη δεν είχε φέρει πίσω τον βασιλιά, ο οποίος- ως δηλωμένος Γερμανόφιλος- ήταν κόκκινο πανί για την Αντάντ, ενδεχομένως δεν θα τους είχαμε προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία να μας εγκαταλείψουν τόσο κυνικά, τόσο εύκολα, τόσο ξεδιάντροπα.
Και ο τρίτος λόγος είναι η μη έγκαιρη λήψη των κρίσιμων πολιτικών αποφάσεων, από τον φόβο της ανάληψης του πολιτικού κόστους. Διότι όταν στην πολιτική δεν πάρεις τις σωστές αποφάσεις στον σωστό χρόνο, τότε όταν θα τις πάρεις αργότερα, το τίμημα θα είναι βαρύτερο.
Αυτά είναι τα βασικά μηνύματα που θέλει να στείλει το βιβλίο προς την Ελληνική κοινωνία, και αν κρίνω από τις κριτικές που παίρνει, θεωρώ ότι έχει πετύχει μέχρι στιγμής τον στόχο του.
– Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
– Οι δυσκολίες μου ήταν βασικά, να μπω στην ψυχοσύνθεση του Σμυρνιού, να μπω μέσα στο μυαλό του, την κουλτούρα του, τις συνήθειές του, τις ευαισθησίες του. Και αυτό προέκυψε μέσα από πολύ μελέτη και από συζητήσεις με απoγόνους εκείνων των ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Όταν αυτό επιτεύχθηκε, σε συνδυασμό με την εξοντωτική μελέτη εκείνης της ιστορικής περιόδου, όλα τα άλλα ήρθαν σχετικά εύκολα.
-Οι ιστορίες για τη Σμύρνη και τις χαμένες πατρίδες, έχουν πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των αναγνωστών. Τι πιστεύετε ότι θα ξεχώριζε στη δική σας ιστορία το κοινό;
– Θεωρώ ότι τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του μυθιστορήματος, που έχει έντονο το στοιχείο της πολιτικής, και των ιστορικών γεγονότων, που λαμβάνουν χώρα την περίοδο που πραγματεύεται.
Το πρώτο είναι ο σεβασμός των ηρώων και των ιστορικών περιστατικών( κάτι που θεωρώ αδιαπραγμάτευτο), δεύτερο οι δυνατές περιγραφές των γεγονότων, των καταστάσεων, και του τρόπου ζωής των Σμυρνιών, που σου κόβουν την ανάσα και σου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι την τελευταία του αράδα, ( όπως μου λένε οι αναγνώστες), και τρίτο τα σημαντικά μηνύματα που θέλει να στείλει κυρίως στις νέες γενιές των Ελλήνων.
-Γράφετε κάτι άλλο αυτό το διάστημα;
– Όχι ακόμη, είναι πολύ φρέσκο το “Σμύρνη συγγνώμη”. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε μια προσπάθεια να παρουσιάσω το βιβλίο σε όσο το δυνατόν περισσότερους συλλόγους Μικρασιατών, βιβλιοπωλεία, και όπου αλλού με καλούν. Όμως προετοιμάζομαι για το επόμενο βιβλίο, που θα είναι πιθανότατα ένα ακόμη ιστορικό μυθιστόρημα. Πρώτα λοιπόν θα προηγηθεί σοβαρή μελέτη της περιόδου την οποία θα καλύψει το βιβλίο, και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η γραφή.
– Και τα δυο σας βιβλία «Ο Ηπειρώτικος γάμος» και το «Σμύρνη, Συγγνώμη» συνοδεύονται από cd. Γιατί; Η μουσική ενισχύει το συναίσθημα;
-Είναι γεγονός ότι ειδικά στο “Σμύρνη συγγνώμη” δεν ήταν στα αρχικά μου σχέδια να υπάρχει και cd. Την ιδέα μου την έδωσε μια φίλη Μικρασιάτισσα, και αρχικά την απέρριψα. Όμως όταν το βιβλίο προχώρησε, και μετέφερε την εικόνα μιας Σμύρνης, που την έπνιγαν οι μυρουδιές του γιασεμιού, των πανσέδων του βασιλικού και του ζουμπουλιού, που κυριαρχούσαν οι απολαυστικές γεύσεις των ανατολίτικων μεζέδων, σκέφτηκα ότι η πρόταση της φίλης Μικρασιάτισσας δεν ήταν καθόλου άσχημη, γιατί το μόνο που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα της Σμύρνης, της Σμύρνης του πολιτισμού και της απόλαυσης, ήταν να μεταφέρω και τους ήχους της. Έτσι προέκυψε και το cd, για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανος, γιατί συμμετέχουν σ’αυτό σπουδαίοι καλλιτέχνες, όπως οι τραγουδιστές Ζαχαρίας Καρούνης, Γιώτα Πανταζή, η χορωδία του συλλόγου γυναικών Κρυονερίου (Μικρασιάτισσες ), και εξαιρετικοί οργανοπαίχτες, όλα ταλαντούχα παιδιά, μαθητές του αείμνηστου Αριστείδη Μόσχου.
– Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού στο βιβλίο;
– Θέλω να σας πω ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την μέχρι σήμερα πορεία του βιβλίου, το οποίο έχει πουλήσει πάνω από 9.000 αντίτυπα. Και πιστεύω ότι έχει αρκετό δρόμο ακόμη να διανύσει, με βάσει τις προσκλήσεις που παίρνω συνέχεια από συλλόγους Μικρασιατών και άλλους φορείς.
– Πόσες παρουσιάσεις έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
– Αισίως έφτασα τις 34 παρουσιάσεις, από την Αλεξανδρούπολη έως την Κύπρο.
-Τι αποκομίσατε από όλη αυτή την εμπειρία και την επαφή σας με απογόνους Μικρασιατών;
– Μέσα από αυτές τις παρουσιάσεις έγινε πιο ισχυρή η άποψη που είχα για τους Μικρασιάτες. Πάντα πίστευα ότι πρόκειται για φιλήσυχους και ευγενείς πολίτες. Μέσα από αυτή την διαδικασία διαπίστωσα πόσο ευγενείς και πόσο αριστοκράτες παραμένουν μέσα σʼαυτή την ανούσια και χωρίς περιεχόμενο ζωή που ζούμε.
mikrasiatis.gr
