Ο Βόλος δέχτηκε το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων, σε αναλογία ~30% του πληθυσμού του, από την μικρασιατική καταστροφή. Τα προσφυγικά κύματα ήταν συνεχή, το πρώτο το φθινόπωρο του 1922 και το επόμενο με τις ανταλλαγές των πληθυσμών το Σεπτέμβριο του 1924. Αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο του Τάκη Οικονομάκη “Το μαύρο κύμα” στην Θεσσαλία 20/9/1922.

Οι προσφυγες εγκαταστάθηκαν πρώτα σε σκηνές , σε σχολεία, σε αποθήκες, σε παραπήγματα στην Πλατεία Ελευθερίας, την Πλατεία Ρ. Φερραίου, τους τουρκικούς στρατώνες, στο Παλιό Λιμεναρχείο, στο Οξυγόνο, και στον Άναυρο. Το πρόβλημα οίκησης ήταν εντονώτατο. Ετσι από το 1924 μέχρι το 1938 απαλλοτριώθηκαν και εποικίστηκαν οι περιοχές που απετέλεσαν την καρδία της Νέας Ιωνίας.

Η εικόνα δείχνει μια συστάδα από τα πρώτα σπίτα που χτίστηκαν. Τα λέγαν “τετράγωνα” μιάς και οι συστάδες των σπιτιών σχημάτιζαν ένα τετράγωνο. Τα σπίτια εδώ και πρέπει να είναι μπροστά στην Μαιάνδρου, το στενό πρέπει να είναι η Εφέσου, λίγο πιό πίσω από την Ευαγγελίστρια. Τα “τετράγωνα” ήταν “λιλιπούτεια, μονόχωρα οικήματα με επιφάνεια 15 έως 20 τετραγωνικά”!… Άρχισαν να κτίζονται το Δεκέμβριο του 1923.

Μετά έγιναν τα “τσιμεντένια”, τα “τζαμαλιώτικα”, τα “γερμανικά”, τα “πέτρινα” και στο τέλος τα “Καρταλέϊκα”. Πόσοι από τους σημερινούς Βολιώτες γνωρίζουν αυτούς τους όρους;

Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου