Αρκετοί από τους συμμετέχοντες στη 2 συνάντηση των Ταταυλιανών στην Πόλη, ένιωσαν την ανάγκη να περιηγηθούν στην παλιά τους γειτονιά, αναζητώντας σημάδια από τα παιδικά τους χρόνια.  Αλλος έψαξε το σπίτι που μεγάλωσε όπως οι Αλέκος Γεωργιάδης, Χρήστος Καλαμοτουσάκης, Θεοχάρης Πανέρης, Τάκης Κιουρτσόγλου,  Γιώργος Ξυδιάς, άλλος τα μαγαζί του πατέρα του, όπως ο Τάκης Χριστίδης, τις παλιές αλάνες που έπαιζαν σαν παιδιά.

Tα πάντα έχουν αλλάξει μετά από τόσα χρόνια και από την πολυκοσμία και την  φρενήρη ανοικοδόμηση της Πόλης, παρόλα αυτά όμως:

Αυτό είναι το σπίτι μου… εδώ στον δεύτερο όροφο μέναμε…από εδώ φύγαμε...δήλωσε  ανακουφισμένος, ο Χρήστος Καλαμοτουσάκης στο Δίκτυο Μικρασιάτης. “Είναι η  πρώτη φορά που έρχομαι στην συνάντηση αυτή των Ταταυλιανών και σήμερα που είδα και το παλιό μας σπίτι, αισθάνομαι περίεργα, από τη μια ανακουφισμένος και γεμάτος συναισθήματα από την άλλη όμως…”

Ερχομαι για δεύτερη φορά στη συνάντηση, αλλά πέρυσι δεν ήμουνα έτοιμος να ψάξω για το σπίτι μου. Βλέπεις το ΔΚ στην καγκελόπορτα που υπάρχει ακόμα, αυτό είναι το σπίτι μας Δημήτριος Κιουρκτσόγλου σημαίνει, το όνομα του παππού μου και το δικό μου. Εχουν αλλάξει σχεδόν όλα στη γειτονιά…

Εδώ δίπλα στην πλατεία, στα μαγαζιά με είσοδο από τη στοά, ήταν το ραφείο του πατέρα μου, λέει ο Τάκης Χριστίδης. Αυτή την ώρα λείπει ο ιδιοκτήτης, αλλά ο Τούρκος κουρέας από το διπλανό μαγαζί, θα μας υποδεχθεί και θα μας κεράσει τσάι…

δπ