Σμύρνη: Περιέργεια, χωρίς προσδοκίες

You are currently viewing Σμύρνη: Περιέργεια, χωρίς προσδοκίες

Του Δημήτρη Ρηγόπουλου

Οι πιθανότητες να φτάσει σήμερα ένας Ελληνας στη Σμύρνη είναι περισσότερες από ποτέ. Απευθείας αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα, πανεύκολη πρόσβαση από τη Χίο.

Η φόρτιση είναι αναμενόμενη, αν και στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε.

Το καλύτερο είναι να ταξιδέψεις στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας με μηδενικές προσδοκίες.

Το γράφω αυτό γιατί πολλοί Ελληνες επιστρέφουν από τη Σμύρνη κάπως απογοητευμένοι ή εντελώς απογοητευμένοι γιατί δεν βρήκαν αυτό που «περίμεναν». Η Σμύρνη δεν είναι Πόλη, ούτε καν Αγκυρα, μια πόλη που δεν συγκαταλέγεται στις αγαπημένες των ταξιδιωτικών οδηγών. Επίσης δεν έχει μεγάλο νόημα να αρχίσετε να ψάχνετε για ψηφίδες, σπαράγματα ή μεγαλύτερα ίχνη της πόλης που υπήρξε πριν από το 1922 και κυρίως της «ελληνικής» Σμύρνης. Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής συνοικίας εξαφανίστηκε από τη φωτιά στην έκταση που καταλαμβάνουν σήμερα οι εγκαταστάσεις της Εκθεσης που είναι ταυτόχρονα και πάρκο με τις αντίστοιχες υπηρεσίες.

Για μένα το μεγαλύτερο σοκ ήταν άλλο: την πρώτη φορά στη Σμύρνη έπεσα πάνω στα έργα διαμόρφωσης του παραλιακού μετώπου. Είχα μείνει άναυδος από το μέγεθος των επιχωματώσεων που κατέστρεφαν για πάντα την έστω αμυδρή ανάμνηση της ιστορικής προκυμαίας, του Quai.

Ετσι απαλλαγμένος από προσδοκίες και αναμνήσεις μπορείς απερίσπαστος να αφεθείς στους πολλούς κόσμους της Σμύρνης. Ανάμεσα στην Πόλη και την Αγκυρα, υπάρχουν κομμάτια της Σμύρνης που θυμίζουν περισσότερο Κωνσταντινούπολη, όπως οι μαχαλάδες στις παρυφές του κάστρου Kadifekale ή στο παζάρι και υπάρχει και το κέντρο της πόλης, αμιγούς κεμαλικής προέλευσης και ταυτότητας. Εδώ η ατμόσφαιρα είναι καθαρά δυτική και μια βόλτα στο Alsancak θα σας πείσει γι’ αυτό.

Η Σμύρνη είναι ένας αποκαλυπτικός καθρέφτης της κεμαλικής αλλά και της σημερινής Τουρκίας. Αυτό από μόνο του έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Περιέργεια χρειάζεται, όχι προσδοκίες.

Kαθημερινή