Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Θυμάμαι, πάνε κοντά 13 χρόνια από εκείνες τις εκδηλώσεις μνήμης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου για τα 75 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή…
Ανοιξε εκείνο τον Σεπτέμβριο του 1997 η ερειπωμένη εκκλησιά του Ταξιάρχη στα Μοσχονήσια για μια λειτουργία για την ειρήνη… Δρασκελίζοντας τα σκαλοπάτια της εκκλησιάς από κόκκινο αϊβαλιώτικο πορόλιθο, στην άκριά τους διέκρινα έναν Μυτιληνιό όχι και πολύ φανατικό με τη θρησκεία… «Πώς από εδώ;», τον ρώτησα; Χαμογέλασε. «Σημασία έχει να έχει κανείς το δικαίωμα να το κάνει ετούτο, χωρίς κανείς να του το απαγορεύει… Η Δημοκρατία στην Τουρκία προχωρά μέσα από ετούτη τη χριστιανική τελετή στο Μοσχονήσι…», είπε και ρούφηξε το τσιγάρο του τραβώντας κατά την έξοδο του αυλόγυρου της εκκλησιάς, να κοιτά από μακριά όλο ετούτο και να περηφανεύεται που το έζησε.
Την επόμενη μέρα, και τι δεν είπαν… Ολοι εκείνοι που ζούσαν (και όχι μόνο πολιτικά) από το εμπόριο του μίσους ανάμεσα στους δύο λαούς. Οτι δήθεν δώσαν οι συμμετέχοντες στο γεγονός Ελληνες άλλοθι στην Τουρκία να μιλά για ελευθερίες, ότι το γεγονός θα ανοίξει στρατιές Τούρκων που θα έρθουν στην Ελλάδα να ζητήσουν ξανάνοιγμα των τζαμιών τους!
Πέρασε χρόνος… Εκεί, στην ίδια ερειπωμένη εκκλησιά, την ώρα που ο ήλιος έδυε πίσω από την καρσινή Μυτιλήνη κάτω από το φως των κεριών, ο Πατριάρχης το 1999 χειροτόνησε Μητροπολίτη Μοσχονησίων το Σχολάρχη της Χάλκης Απόστολο, κι ύστερα ξανάνοιξε την εκκλησιά του Ταξιάρχη στο Αϊβαλί, και μετά τη μεγάλη βασιλική του Αϊ-Γιάννη του Θεολόγου στην Πέργαμο, και μετά στην Εφεσο, στο Προκόπι, μια μια ο παππούς του Φαναρίου, ο Πατριάρχης της Οικολογίας, ο Πατριάρχης που τολμά να μιλά για τη σταύρωση του Γένους των Ρωμιών. Ο Βαρθολομαίος, από το μικροχώρι των Αγίων Θεοδώρων της Ιμβρου, μάζεψε με επιμονή κι υπομονή μέλισσας μια μια τις ψηφίδες της καθ’ ημάς Ανατολής, όσες αναφέρθηκαν παραπάνω κι όσες ίσως δεν ξέρουμε, και χθες το πρωί στα βουνά του Πόντου έδειξε το ψηφιδωτό της Τουρκίας του μέλλοντος.
Αυτή μπορεί να είναι η χώρα που θα έχουν απέναντί τους τα παιδιά μας…
Η χώρα όπου δεν έχει σημασία πολύ αν θες ή δεν θες να προσεύχεσαι σε μια τελετή, σημαντικό είναι να έχει κανείς το δικαίωμα να κάνεις ετούτο χωρίς κανείς να σου το απαγορεύει… Και ετούτο το απελευθερωτικό μήνυμα χθες το εξέπεμψε ο Ρωμιός Ορθόδοξος Οικουμενικός Πατριάρχης, μόνιμα με έναν κόμπο δάκρυ κουμπωμένο στην άκρια των ματιών του.
Η Δημοκρατία στην Τουρκία προχώρησε χθες μέσα από την τελετή στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά. Και καταπώς λέει κι ο τραγουδοποιός, «έμεινε ο κυρ πόλεμος μονάχος…». Μαζί του απόμειναν μονάχοι και κάποιοι από όσους επιβίωναν επί χρόνια από το μίσος που λέγαμε… Κάνα δυο χθες διακρίνονταν πίσω από τον Πατριάρχη. Οσοι ζουν από το μίσος, εύκολα μπορούν να δηλώσουν και «άγγελοι ειρήνης»
Πηγή: Ελευθεροτυπία
