Στην κρίσιμη περίοδο (1919 – 1922) το Ποντιακό Ζήτημα συνίστατο στην αξίωση των Ελλήνων του Πόντου να ιδρυθεί στην περιοχή τους ανεξάρτητο κράτος με την επωνυμία ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

Tου Θεόδωρου Ε. Παυλίδη Δικηγόρου  , Προέδρου του Συλλόγου Δυτικοποντίων Ν. Κιλκίς, «Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ»

Η Δημοκρατία αυτή  για διάφορους λόγους ματαιώθηκε οριστικά (Δεν είναι του παρόντος η αναφορά στις αιτίες ματαιώσεώς της).

Κατόπιν τούτου, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Συντρέχουν ακόμη λόγοι για να μιλάμε στις μέρες μας για ύπαρξη Ποντικού Ζητήματος;

Προφανώς και συντρέχουν διότι το Ποντιακό δεν αρχίζει και τελειώνει με μια τριετή προσπάθεια ιδρύσεως ενός κράτους, αλλά περικλείει  ιστορία έθνους και πολιτισμού που ξεκινάει πολύ πριν το  1919 και συνεχίζεται πολύ μετά το 1922.

Ιδιαίτερα σήμερα, όπου έναν αιώνα σχεδόν μετά την καταστροφή εξακολουθούν να υφίστανται ζητήματα όπως γενοκτονίας, εκτοπισμών και εξοριών των Ποντίων, διατήρησης της γλώσσας Ανταλλάξιμων προσφύγων και περιουσιών τους,  μοίρας Τουρκοποντίων κλπ, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει όλες αυτές τις παραμέτρους οι οποίες κατά «σύμπτωση» απασχολούν περισσότερο από μας τους σύγχρονους Τούρκους (όρα και βιβλίο μου το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσ/νίκη 2009).

Άλλωστε αν δεν υπήρχαν αυτά τα ε κ κ ρ ε μ ή  ζητήματα, ποιος θα ήταν ο σκοπός της ύπαρξης των εκατοντάδων Ποντιακών Σωματείων; Ορθότατα ο Χρήστος Μαχαιρίδης σε σχόλιο του για τις «Χαμένες πατρίδες» παρατηρεί: «Οι ομοσπονδίες των Ποντίων στο Ελλαδικό κράτος, στις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Γερμανία και στην Αυστραλία, συσπειρώνουν τους Ποντίους, όχι μόνο για να διατηρήσουν οι νεότερες γενιές την ιδιαίτερη πολιτισμική τους ταυτότητα, αλλά να αγωνιστούν και για την ιστορική δικαίωση του Ποντιακού Ζητήματος (περιοδικό Ιστορικό Έρεισμα Ιούνιος 1995 Χανιά).

Κάτω λοιπόν από τον τίτλο «ΣΧΕΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ» θα ακολουθήσει η δημοσίευση σειράς άρθρων που αφορούν τόσο τις σχέσεις  με τους γείτονες Τούρκους, όσο και με τη Γη του Πόντου όπου εξακολουθούν να υπάρχουν ρίζες μας, πραγματικές  και ιστορικές.

Τη σειρά εγκαινιάζω σήμερα με το άρθρο Α’ «Βρέθηκε η βιβλιοθήκη του Γερμανού Καραβαγγέλη στη Σαμψούντα (;) και ακολουθούν τα άρθρα:

Β’: Οι Νεκροί του YAZILAR (Γιαζιλάρ)

Γ’: ΕΝΤΟΝΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟΥΣ.

Δ’: Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΑΜΨΟΥΝΤΟΣ.

Ε’: Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΥΔΡΟ (30.10.1918) ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ (30.1.1923).

ΣΤ’: Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑΣ;

Ζ’: Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ, ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ.

H΄. ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΚΥΡΗ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΤΗΣ 30.1.1923