Οσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, λέει μια παλιά παροιμία. Σε μια μόνο στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι πολύ άσχημο στον καθένα μας. Ειδικά στις μέρες μας που έχει χαθεί το χαμόγελο και ο αγώνας για την καθημερινή επιβίωση είναι σκληρός, η ανάγκη να ξαναβρεθούμε είναι μεγάλη και επιτακτική όσο ποτέ.
Η αλήθεια είναι πως  απορροφημένοι ο καθένας στη δική του καθημερινότητα, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της παρέμβασης μας στο δικό μας χώρο, τον λεγόμενο μικρασιατικό κόσμο. Καθημερινά δεχόμαστε πολλά τηλεφωνήματα  και μηνύματα, για διάφορα θέματα σχετικά με την Μικρά Ασία, εκδήλώσεις, Συλλόγους,  βιβλία, τόπους καταγωγής, συμβουλές κλπ.

Ετσι όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο του Δικτύου Μικρασιάτης για ένα ζήτημα άμεσης βοήθειας σε ανθρώπινο επίπεδο, αρχικά παγώσαμε, καθώς δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε άμεσα, για να σώσουμε μια ζωή, που πάνω στην απελπισία του θεώρησε πως το Δίκτυο Μικρασιάτης  είναι κάτι σπουδαίο και μεγάλο και θα μπορούσε να γίνει σανίδα σωτηρίας και μάλιστα άμεσα.

Τι ακριβώς κάνουμε εδώ πέρα;   Αξίζει τον κόπο να επιμένουμε στη διατήρηση της μνήμης των προγόνων μας κατ΄αυτόν τον τρόπο;  Αρκεί αυτό σήμερα; Μήπως ασχολούμαστε με το χτες και ξεχνάμε το σήμερα  και το αύριο;  Μήπως είμαστε στον κόσμο μας, έναν φανταστικό κόσμο, χωρίς προβλήματα; Και τι χρειάζεται για να σώσεις μια ζωή; να περιμένεις πότε θα συνέλθει το διοικητικό συμβούλιο ενός συλλόγου για να αποφασίσει αν θα βοηθήσει έναν άνθρωπο, κατόπιν εορτής;

Μη μπλέξεις μου είπε κάποιος φίλος. Μα, από την στιγμή που υπάρχουμε στο χώρο μας, είμαστε ήδη μπλεγμένοι. Ποιό είναι το ζητούμενο σήμερα; να συμπεριφερόμαστε ως συνταξιούχοι που ασχολούμαστε μόνο με τις εκδρομές μας και τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου μιας εποχής που πέρασε, αδιαφορώντας για τον διπλανό μας;

Οχι, ζούμε στο σήμερα και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να δώσουμε νόημα σε αυτό που υπηρετούμε, αν χρειαστεί θα αλλάξουμε και προσανατολισμό. Η κοινωνία μας  έχει ανάγκη όχι από υποκριτικές δράσεις και πρωτοβουλίες αλλά από ουσιαστική αλληλοβοήθεια, χωρίς πολλά  λόγια και κυρίως με αξιοπρέπεια.  Σε αυτό το δρόμο θα βαδίσουμε ως Δίκτυο Μικρασιάτης και καλούμε, όσους μπορούν να βοηθήσουν εθελοντικά με οποιονδήποτε τρόπο, να στηρίξουν την δημιουργία ενός Δικτύου Αλληλεγγύης, το οποίο θα οργανώσουμε όλοι μαζί!

Ολοι μαζί μπορούμε στα δύσκολα!