Μεγάλοι Ηγέτες: Νικόλαος Πλαστήρας – Ειρηναίος Γαλανάκης

You are currently viewing Μεγάλοι Ηγέτες: Νικόλαος Πλαστήρας – Ειρηναίος Γαλανάκης

Ο Γιάννης Σκαλίδης υπηρέτησε στη Βουλή των Ελλήνων το 1952 που πρωθυπουργός ήταν ο μεγάλος πατριώτης, ‘μαύρος καβαλάρης’ Νικόλαος Πλαστήρας. Μαζί συνυπηρέτησαν την ίδια εποχή με τον 86χρονο Γιώργιο Φουντουλάκη από την Κερά Κισάμου.

 

Νικόλαος Πλαστήρας

Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ήταν ο Δημήτριος Γόντικας και α? αντιπρόεδρος της Βουλής ο Χανιώτης τίμιος βουλευτής Εμμανουήλ Μπακλατζής, τον οποίο πολύ εκτιμούσε ο Πλαστήρας. Αντιπρόεδροι της κυβερνήσεως ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος και ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπουργός Συντονισμού ο οικονομολόγος Μανώλης Τσουδερός, υπουργός Οικονομικών ο Γεώργιος Καρτάλης. Εκεί γνώρισα τον στρατηγό Μανώλη Μάντακα, τον Στέφανο Σαράφη, τον στρατηγό Βεντίρη, τον Τσακαλώτο, τον Νεόκοσμο Γρηγοριάδη που ήταν στρατοδίκης στη Δίκη των 6, τον αρχηγό της Χωροφυλακής Γεώργιο Σαμουήλ, τον Αγγλο στρατάρχη Μοντγκόμερι. Φρούραρχος της Βουλής ήταν ο απόστρατος συνταγματάρχης το 1935 Χαράλαμπος Σκουτέρης.

Ο Πλαστήρας είχε μόνο έναν αστυνομικό για να του ανοίγει την πόρτα, ο οποίος ήταν ο Αθανάσιος Παντελάκης από την Κίσαμο.

Τον πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα τον σέβονταν όλες οι πτέρυγες των κομμάτων της Βουλής. Τον είχαν ανακηρύξει άξιο τέκνο της Ελλάδος.

Οταν εισερχόταν στο πρωθυπουργικό του γραφείο από τη νότια πλευρά της Βουλής, εγώ, ο Γιάννης Σκαλίδης, τον χαιρετούσα προσοχή. Αυτός μου απαντούσε: «Γεια σου Λεβέντη μου».

Ηταν δύσκολες εποχές μετά τον εμφύλιο πόλεμο, κατόρθωσε με μεγάλη δυσκολία και ψήφισε μέτρα επιεικείας και χιλιάδες εξόριστοι γύρισαν στα σπίτια και στις οικογένειές τους.

Ο ιδιαίτερος έμπιστός του λεγόταν Μιχάλης Μινιουδάκης, απόστρατος συνταγματάρχης, γεροντοπαλλήκαρο. Μένανε μαζί με τον Πλαστήρα στις εξορίες και στην Αθήνα.

Είχαν μια μεγάλη κοπέλα που τους εξυπηρετούσε. Μετά τον θάνατο του Πλαστήρα την παντρεύτηκε ο Μιχάλης Μινιουδάκης. Τη λέγανε Ματίνα από τη Σάμο. Υπεύθυνος του πολιτικού του γραφείου ήταν ο έμπιστός του φίλος Γιάννης Μοάτσος.

Ο Πλαστήρας ήταν παντού και πάντοτε σοβαρός, υπεύθυνος και αξιοπρεπής. Οι Μικρασιάτες τον λάτρευαν και τον αποκαλούσαν «πατέρα». Τους δέχονταν πάντα και τους εξυπηρετούσε με δάκρυα στα μάτια. Πέθανε φτωχός και δοξασμένος με 216 δραχμές, στις 26 Αυγούστου 1952. Ολη του η ζωή ήταν η προσφορά του στην Ελλάδα.

Εγώ, ο Γιάννης Σκαλίδης, έχω δωρίσει δύο μεγάλες φωτογραφίες του στο Ιδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και 9 εφημερίδες της εποχής του. Εχω δωρίσει επίσης μια μεγάλη φωτογραφία του που εμφανίζεται έφιππος στο Μουσείο Αρχηγού Αναγνώστου Σκαλίδη στα Περιβόλια Κισάμου. Πήγα στο Ιδρυμα Νικολάου Πλαστήρα στο Μορφοβούνι Καρδίτσας όπου με δέχτηκαν με μεγάλη συγκίνηση και τιμή και κράτησαν τη φωτογραφία μου σε μεγέθυνση στο Ιδρυμα. Την επομένη πήγα στην Καρδίτσα με τον ανιψιό μου Ελευθέριο Σκαλίδη, καθηγητή Πανεπιστημίου, τέως πρύτανη και με τον φίλο Δημόκριτο Ψωματάκη και κατέθεσα δάφνινο στέφανο στον έφιππο ανδριάντα του Νικολάου Πλαστήρα στην Καρδίτσα.

Εχω τη βιογραφία του σε έναν μεγάλο τόμο, γραμμένη από τον Γιάννη Πεπονή και όποιος επιθυμεί να διαβάσει την ένδοξη ιστορία του Πλαστήρα θα του τη δώσω. Οταν ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γούναρη και τον Στρατηγό Χατζανέστη και οι δύο τους ανάξιοι χωρίς κύρος και συμμάχους, πήγαν στη Μικρά Ασία για να ενθαρρύνουν τους μαχόμενους στρατιώτες. Εκεί οι στρατηγοί Παρασκευόπουλος και Αναστάσιος Παπούλιας παρουσίασαν τους αξιωματικούς.

Συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας, ο Γούναρης του λέει: «κύριε Συνταγματάρχα, τώρα με την αλλαγή της κυβέρνησης θα επιθυμείτε να φύγετε από το μέτωπο». Η παλληκαρίσια απάντηση του Πλαστήρα: «Κύριε πρωθυπουργέ δεν υπηρετώ κυβερνήσεις. Την πατρίδα υπηρετώ και θα μείνω στο μέτωπο».

Ο Γούναρης και οι ακόλουθοί του τα έχασαν. Αυτό ήταν το παλληκάρι Νικόλαος Πλαστήρας.

Το σπάνιο βιβλίο της Επανάστασης του 1922 υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά με λεπτομερή περιγραφή των γεγονότων έχω δώσει στον άξιο αντιπεριφερειάρχη Χανίων κ. Απόστολο Βουλγαράκη και μου υπεσχέθη ότι θα το επανεκδώσει για να μαθαίνουν οι νέες γενεές τους πραγματικούς αγώνες και πατριώτες της Ελλάδος.

Εκατοντάδες Ελληνες, εκτιμώντας τον Βενιζέλο και Πλαστήρα, βάφτισαν τα παιδιά τους δίνοντας τα ονόματά τους. Μεταξύ αυτών ο πατέρας μου Σκαλιδομανώλης βάφτισε τον αδελφό μου Ελευθέριο Σκαλίδη, τον οποίο εκτέλεσαν οι Γερμανοί στον Γολγοθά της Αγιάς στις 29 Αυγούστου το 1944. Ο θείος μου και αδελφός του πατέρα μου Σκαλιδογιώργης βάφτισε το παιδί του Βενιζέλο και ζει στην Αθήνα 93 χρόνων σήμερα, στρατηγός Πυροβολικού. Είναι ευεργέτης του Αννουσάκειου Ιδρύματος Κισάμου, δωρίζοντας 10 πλήρη διαμερίσματα για τις ανάγκες των ηλικιωμένων.

Ακόμη στη Μαλάξα ζει ο 90χρονος Πλαστήρας Λειβαδιωτάκης, καλός μου οικογενειακός μου φίλος και είχαμε υπηρετήσει μαζί σε δύσκολες εποχές και τιμά το ιστορικό όνομά του.

Οταν ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους συντρόφους του, ο Πλαστήρας αντέδρασε, αλλά επέμεναν οι Αμερικανοί, οι οποίοι προωθούσαν τον Παπάγου. Χάρη στους καταδικασμένους, σύμφωνα με τους νόμους που είχαν ψηφίσει, είχε μόνο ο ανώτατος Αρχοντας, ο Βασιλιάς. Ο Πλαστήρας του έστειλε επιστολή να μην γίνει η εκτέλεση του Μπελογιάννη με τους συντρόφους του, αλλά ο Βασιλιάς ούτε την άνοιξε.

Ο ογδοντεξάχρονος Γεώργιος Φουντουλάκης από την Κερά Κισάμου, που υπηρετούσε τότε στη Βουλή μαζί με τον Γιάννη Σκαλίδη, αφιερώνει τους παρακάτω στίχους στη μνήμη του θρυλικού «μαύρου καβαλάρη» Νικολάου Πλαστήρα. Και στον φίλο του τον Γιάννη Σκαλίδη.

«Μεγάλη είναι η φήμη σου, μεγάλη πατριώτης,

όπου σε παραδέχεται όλη η ανθρωπότης.

Κανείς δε σε μιμήθηκε σ? αυτήν την κοινωνία,

μ? αντίθετα σαν ύαινες αδειάσαν τα ταμεία.

Αγέρωχος, ευθυτενής, πρωθυπουργός Πλαστήρας

και εις τη στρατιωτική ζωή είχε μεγάλη πείρα.

Με το μουστάκι το στριφτό και με το γκρι κουστούμι

και ένα κορμί αγέρωχο που το ζηλεύγαν ούλοι.

Με το μουστάκι το στριφτό και με το γκρι κουστούμι

έδινε τόσο σεβασμό που τον σεβόταν ούλοι.

Απόθανες πολύ φτωχός, δεν ήθελε αμαυρώσει,

το πρόσωπο το καθαρό που είχε λάμψη τόση.

Οι Κρητικοί είναι φίλοι σου, τους έχεις εμπιστοσύνη

και την προσωπική φρουρά την έχουνε εκείνοι.

Σαν έμπαινες εις τη Βουλή ήσουν ένα καμάρι

κι όλοι τους σεβόντουσαν το άξιο παλληκάρι.

Αθάνατε πρωθυπουργέ που διάλεξες λεβέντες

για να σταθούνε δίπλα σου δίχως πολλές κουβέντες.

Το Γιάννη Σκαλίδη είχες δίπλα σου και σ? αγαπούσε πάντα

και σου ?λεγε: ‘πρωθυπουργέ, όσο μπορείς νταγιαντά’.

Τα τέκνα σου προφύλαξε εις τη Μικρά Ασία

να μην τα κάνεις στον εχθρό μια ανθρωποθυσία.

Αγέρωχο παράστημα μα το ?χες και μεράκι

να ?ναι αντρίκιο κι όμορφο το άσπρο σου μουστάκι».

 

 Ο Μεγάλος μας Ιεράρχης Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου, αείμνηστος Ειρηναίος Γαλανάκης.

Δημιούργησε Σχολές, Ιδρύματα, βοήθησε τη νεολαία και τους μεγάλους όχι μόνο της Μητροπόλεώς του, αλλά κάθε άνθρωπο που του ζητούσε τη βοήθειά του. Εις τα Περβόλια Κισάμου, Εννιά Χωριά, χωριό του Γενικού Αρχηγού Αναγνώστη Σκαλίδη, ήρθε πάνω από 20 φορές (κηδείες, μνημόσυνα, αποκαλυπτήρια, επισκέψεις στον ιερέα Αντώνιο Παπαδάκη, τον οποίο εκτιμούσε ιδιαίτερα). Η ζωή του πάντα προσφορά στον συνάνθρωπο.

Ευτύχισα να έχω ιδιαίτερη ιστορική, οικογενειακή σχέση και επαφή μαζί του καθώς και αλληλογραφία, την οποία έχω παραχωρήσει στο Μουσείο Ειρηναίου Γαλανάκη, στο Καστέλι Κισάμου. Τον επισκεπτόμουν συχνά στη Μητρόπολη Κισάμου και στο φτωχικό του σπίτι στη Χαλέπα. Πάντα με ανοιχτές αγκάλες με δεχόταν. Η διατροφή και το ντύσιμό του σε όλη του τη ζωή απλή.

Συμβουλές και παρακαταθήκες που μας άφησε. Ο καθένας που τον γνώρισε από κοντά μπορεί να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο.

Αιωνία η μνήμη του στο τρίμηνο μνημόσυνό του και να μας παραδειγματίζει όλους η ζωή και η προσφορά του.

Τέτοιους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες έχει σήμερα ανάγκη η πατρίδα μας.

Αιωνία του η μνήμη.

Υ.Γ. Θερμή παράκλησις και ευχή μας να βρεθεί και άλλος χώρος διά το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης και να λειτουργήσει το Πολεμικό Μουσείο Χανίων

Γιάννης Σκαλίδης

Γεώργιος Φουντουλάκης

haniotika-nea.gr