Τι πίστη, τι θάρρος είχε ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης. Δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα ένας άνθρωπος να κατανοήσει το μεγαλείο της αγιοσύνης του. Είχε αρκετές ευκαιρίες για να φύγει και να σωθεί, όμως δεν το έκανε. Με αγάπη και υπομονή έζησε την φρίκη του μίσους. Την εικόνα του, την έχω στο σαλόνι μου και πολλές φορές νιώθω ότι δεν είμαι άξια να τον κοιτάξω κατάματα, γιατί μου φαίνεται σχεδόν εξωπραγματικό να έχει κανείς τόση ψυχική δύναμη. Είναι ο Άγιος που έδωσε πνοή στην γιαγιά μου, στην γιαγιά σου, σε όσους έφυγαν από τις πατρίδες τους με πόνο και πίκρα. Πως ένιωθε όμως εκείνες τις στιγμές, ανάμεσα στον όχλο που ήθελε να τον κατασπαράξει; Πιστεύω ότι η πίστη του έδινε γαλήνη στην ψυχή καθώς το ουράνιο φως τον έλουζε. Αυτό που δεν ήξερε ο όχλος ήταν ότι τον ανέβαζαν όλο πιο πάνω στον παράδεισο. Του χάρισαν το πιο πολύτιμο δώρο, την αγιοσύνη του. Όσοι από εμάς έχουμε ρίζες Μικρασιάτικες δεν μπορούμε παρά να δακρύσουμε από συγκίνηση για τον Άγιο μας. Και να που σήμερα μας ευλογεί Ο Θεός με νέο και άξιο Μητροπολίτη για να μας πει ότι η Σμύρνη ποτέ δεν πεθαίνει, είναι αθάνατη σαν την ψυχή μας. Στο χέρι μας είναι να τιμούμε αξιοπρεπώς τις πατρίδες μας με τις προσευχές μας, την πίστη μας και την αγάπη μας.

Ειρήνη Α. Κουτάκη

Ιστορικός Διεθνολόγος