Τη Μεγάλη Παρασκευή στη Σμύρνη, όλα τα εγγόνια έπρεπε να μαζευτούν στο σπίτι του παπουλή (παππού). Φωτιά δεν άναβε εκείνη την ημέρα στο τζάκι, παρά μόνο για το βράσιμο της φακής, χωρίς λάδι μόνο με γλυκάδι (ξύδι) και λίγο ψωμάκι και όχι σε στρωμένο τραπέζι. Η φακή στα περισσότερα σπίτια της Σμύρνης, δεν τρώγονταν ποτέ άλλωτε παρα μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή.

Το θιάσο

Από το πρωί όμως η γιαγιά, ξυπνούσε με το έγνοια του θιάσου (είδος σουμάδας όχι από αμυγδαλόψυχα αλλά από σπόρους πεπονιού) και με τη βοήθεια των γυναικών του σπιτιού παρασκέυαζε τη σουμάδα.  Οταν στην ώρα τους ερχονταν τα εγγόνια, για να της φιλήσουν το χέρι, έπιναν με κατάνυξη την ωραία εκείνη κατάλευση σουμάδα– το θιάσο.

Περιφορά Επιταφίων

Το απόγευμα τα παιδιά και οι μεγάλοι, έπρεπε να να προσκηνύσουν τους Επιτάφιους και να περάσουν από κάτωστις εκκλησίες της Σμύρνης. Της Αγίας Αικατερίνης, του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Φωτεινής και όσων άλλων μπορούσαν. Αυτό το πέρασμα από κάτω , σχεδόν γονατιστοί ήταν μεγάλη δουλειά για μικρούς και μεγάλους. Το  κατανυκτικό γύρισμα των στολισμένων Επιταφίων (η περιφορά) γίνονταν στις 9 το βράδυ. Συγκινητικό ήταν το γύρισμα του Επιταφίου μέσα στο Γραικικό Νοσοκομείο του Αγίου Χαραλάμπους μέσα από διαδρόμους και θαλάμους ασθενών.

Το κορύφωμα του εντυπωσιασμού των παιδιών  ήταν η «μουνταρία», η αρπαγή των κεριών και λουλουδιών όταν ο Επιτάφιος επέστρεφε στην εκκλησία και παρά το γεγονός ότι κάποιοι το επέκριναν ως ασέβεια και όχι πολιτισμένο, συνεχίζονταν ως γούρι  για το καλό των ίδιων και των σπιτιών τους.

Δ.Π.

Πηγές: Μικρασιατική Ηχώ, Σμυρναικές Σελίδες