«Ο εαυτός μου εμένα οι άνθρωποί μου είναι», διακήρυττε η Λωξάντρα και τα λόγια της μεγάλωναν σε μια τεράστια αγκαλιά για όλο τον κόσμο. Γεγονός που έκανε την πιο διάσημη ίσως Κωνσταντινουπολίτισσα γιαγιά -διά χειρός Μαρίας Ιορδανίδου- τόσο αγαπητή. Χρυσοχέρα και προκομμένη νοικοκυρά-αφέντρα, αλλά και αερόσακκος ασφαλείας για κάθε λογής οικογενειακές και περιβαλλοντικές συγκρούσεις, πρόσωπο ταυτισμένο με το art de la table, αλλά επί της ουσίας με τη νοστιμιά της ίδιας της ζωής. Η δημοφιλής Πολίτισσα έρχεται στη Θεσσαλονίκη και ανεβαίνει στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου από τις 22 Δεκεμβρίου, σ’ ένα ενδιαφέρον εγχείρημα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, Σωτήρης Χατζάκης, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία, ξεκαθαρίζει ότι η παράσταση αυτή «είναι μια συνέχεια της εμμονής μου για ανέβασμα στη σκηνή κειμένων της λογοτεχνίας. Το έργο είναι ένα πανόραμα 100 ετών της ελληνικής ζωής στη Πόλη. Μέσα σ’ αυτό το φρέσκο, την τοιχογραφία, παρελαύνουν καθοριστικά γεγονότα. Στο πρόσωπο της Λωξάντρας φαίνεται πως η γυναίκα κυριαρχεί, όπως γίνεται παντού και πάντα. Εχουμε μητροδομική ροή, αλλά και τη θετική ματιά των γυναικών, που φροντίζουν και «περιποιούνται» τη ζωή. Η Λωξάντρα έχασε παιδιά, άντρα, είδε πολέμους και τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά παρέμεινε αισιόδοξη. Ηταν, μ’ όλες τις παραξενιές της, σαν ένα μεγάλο δέντρο που έδινε σ’ όλους. Θυμίζει στα άτομα της γενιάς μου πράγματα που αφήσαμε ως οπισθοδρομικά – τα χαμένα πρότυπα, οικογένεια, το φαγητό – συγκέντρωση γύρω από το τραπέζι. Υπήρχε μια ευρυθμία που ίσως είναι απαραίτητη για τη διαραγείσα ολότητα του ψυχισμού μας ως μια νέα μορφή συσπείρωσης. Και επειδή Λωξάντρα χωρίς φαγητό δε γίνεται, κάθε σκηνή κλείνει με φαγητό, ενώ θα κερνάμε και τους θεατές».
Χαμένες -εντός και εκτός- πατρίδες
Το ζητούμενο για τον Ακη Δήμου, που ανέλαβε τη διασκευή, ήταν «να την απαλλάξω από στοιχεία γραφικότητας που φέρνει η πατίνα του χρόνου, αλλά και η τηλεοπτική μεταφορά. Η Λωξάντρα είχε το χάρισμα να συνομιλεί μ’ όσα συμβαίνουν γύρω της, αλλά και επάνω στον ουρανό. Ζούσε την ίδια στιγμή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, γι’ αυτό χρειαζόταν ένα νήμα σύνδεσης από το 1874-1914, ώστε και το κοινό να παρακολουθεί και να φωτίζονται ιστορικά γεγονότα». Για τη Λωξάντρα της παράστασης Φωτεινή Μπαξεβάνη -που έχει και τη μουσική επιμέλεια- η συγκίνηση που προκαλεί το κείμενο «δεν έχει να κάνει μόνο με μνήμες. Γιατί οι χαμένες πατρίδες σχετίζονται με την καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια, πρότυπα και αξίες που χάσαμε που αυτή η παράσταση δίνει την αφορμή να μαζευτούμε γύρω από ένα τραπέζι, όπου θα γελάσουμε, θα αγαπηθούμε και θα μαλώσουμε».
Η χορογραφία είναι του Γιώργου Λυκεσσά. Παίζουν, μεταξύ άλλων, και οι Νίκος Μαγδαληνός, Λίλιαν Παλάντζα, Χρήστος Νίνης, Δημήτρης Σιακάρας, Στέργιος Τζαφέρης, Γιάννης Ηλιόπουλος, Ιωάννα Παγιατάκη και Γιάννης Σιαμσιάρης, ενώ επί σκηνής θα βρίσκεται το μουσικό σχήμα «Λωξάντρα».
ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
agelioforos.gr
