Η Θεατρική Ομάδα του Συλλόγου Περαμίων Κυζικηνών, παρουσιάζει το έργο του Ηλία Καπετανάκη ¨Η βεγγέρα” σε σκηνοθεσία Σταμάτη Μπαντούνα, το Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Μαϊου 2010 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Νέας Περάμου.

Ωρα έναρξης 8:00 μμ. Είσοδος Ελεύθερη

Συντελεστές

Σκηνοθεσία- Σκηνικά- Κοστούμια: Μπαντούνας Σταμάτης

Μουσική διασκευή- Ενορχήστρωση: Χιώτης Χρήστος

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά):

Δημόπουλος Παύλος, Δημόπουλος Στέλιος, Καλογερία Ρόζα,

Κωνσταντέλου Λίζα, Μπολάνη Χριστίνα, Μπρούμου Κατερίνα,

Παναγόπουλος Χρήστος, Σάμπλης Βασίλης, Σάμπλης Χρήστος

Λίγα λόγια για την Βεγγέρα

Το 1894 η Βεγγέρα του Καπετανάκη κάνει μία τομή στην ελληνική δραματουργία. Σημαντική διαφορά χωρίζει το έργο από την προγενέστερη ελληνική παραγωγή. Ο Καπετανάκης συνειδητά απομακρύνεται από τα τυποποιημένα φαρσικά σχήματα της κωμωδίας και την ευκολία του κωμειδυλλίου που κυριαρχεί και με Τσεχωφική τεχνική επιχειρεί μια ανάλυση σε βάθος.

Με αφορμή ένα συνοικέσιο η οικογένεια Στενού επισκέπτεται απρόοπτα την οικογένεια Νερουλού και η όλη υπόθεση μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων καταλήγει σε φιάσκο. Ο συγγραφέας, περιορίζοντας το εύρος της εικόνας, στρέφει διαδοχικά τον φακό του στα διάφορα πρόσωπα και με τις συνεχείς ρωγμές που προκαλεί κατορθώνει να χαλάσει την πρόσοψη του καθωσπρεπισμού που προσπαθούν μάταια να επιδείξουν. Ανελέητη σάτιρα της μικροαστικής τάξης μέσα από τον λόγο της, στον οποίο αποτυπώνονται όλα τα στερεότυπα της σκέψης της. Έργο που έναν αιώνα αργότερα παραμένει επίκαιρο και ζωντανό

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Ένα παράθυρο στο τέλος του 19ου αιώνα.

Κι από εκεί να δούμε την εποχή. Και τους ανθρώπους της.

Μια εποχή, όχι όπως ήταν πραγματικά, μα καθώς η αχλύ των καιρών μας την παρέδωσε. Ντυμένη με το φανταχτερό φουστάνι μιας έμφασης, στημένη στο κατώφλι του 21ου αιώνα με κάποια πόζα και μ’ ένα πάθος, που απ’ αυτό εμείς δεν θα κρατήσουμε τη φλόγα, αλλά τα χρώματα και τα σχήματα. Κωμωδία είναι το έργο. «Μετ’ ασμάτων» διευκρινίζουμε εμείς. Που πάει να πει, πως θα τραγουδήσουμε μαζί με τους ήρωες. Μα όχι στο φάλτσο τόνο της ειρωνείας ή του κομπασμού. Δε θα γελάσουμε μαζί τους. Θα γελάσουμε μαζί. Μαζί μ’ αυτούς. Θα τους δούμε με αγάπη. Και την όποια υπερβολή ή επιτήδευση των τρόπων τους , δε θα τη δούμε με τη συγκατάβαση των δήθεν πιο πεπειραμένων, μα με την τρυφερότητα μιας αναπόλησης που για να μην χαθεί η μαγεία της, θα την προστατέψουμε με το «στυλιζάρισμα». Σαν τις πολύτιμες φωτογραφίες των προγόνων μας που τις κλείνουμε στα ασφαλή σχήματα μιας ερμητικής κορνίζας, για να τις περισώσουμε από τη φθορά. Τούτη την αλήθεια της υπερβολής που ήταν θέση, έκφραση και βίωμα μιας εποχής, θα δούμε από το σημερινό μας παράθυρο. Το παράθυρο ανοίχτηκε τώρα. Κι από εδώ, απλώνουμε τα χέρια και με την ευλάβεια του παιδιού, αγγίζουμε τούτες τις αγαπημένες φιγούρες, για να φρεσκάρουμε τα χρώματά τους, προσέχοντας να μη παραχαράξουμε τα σχήματά της άγιας τους αφέλειας.

Θα παίξουμε μαζί τους, όπως παίζαμε μικροί με τις χάρτινες φιγούρες του καραγκιόζη, κι ύστερα θα τις αφήσουμε εκεί που τις βρήκαμε. Και θα ξαναγυρίσουμε στις έγνοιες μας… αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό.

Το trailer της παράστασης:

http://www.youtube.com/watch?v=NNimUm8iNOg