ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ
κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
ΕΝ Τῼ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚῼ ΝΑῼ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΡΗΝΗΣ
(Κρήνη Ἰωνίας Μ. Ἀσίας, 10 Φεβρουαρίου 2018)
* * *
Εὐγενεστάστη Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ κυρία Ἀργυρώ Παπούλια,
Πατέρες καί ἀδελφοί, πάντες οἱ προσελθόντες ἐκ τῶν ἐγγύς καί ἐκ τῶν μακράν καί συνευφραινόμενοι μετά τῶν παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων ἀναπαυομένων ψυχῶν τῶν ἀπό αἰῶνος ἀειμνήστων Κρηνιωτῶν,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα καί φιλέορτα,
Λάμπει σήμερον ἡ Κρήνη τῆς Ἰωνίας, ἑορτάζουσα τόν ἐπώνυμον τῆς χαρᾶς προστάτην της Ἅγιον Ἱερομάρτυρα Χαραλάμπη. Λάμπει ἡ πάντοτε φωτεινή φύσις τῆς Ἰωνίας καί ἡ ἄβυσσος τῆς θαλάσσης τῶν Ἰωνικῶν παραλίων. Λάμπει ἡ κτίσις πᾶσα. Λάμπει ὁ πανηγυρίζων Ἱερός οὗτος Μητροπολιτικός Ναός, εἰς τόν ὁποῖον ἱερουργεῖται σήμερον ὑπέρ τοῦ κόσμου παντός τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἀνέρχονται εἰς τάς καρδίας μας μνῆμαι καί μεγαλεῖα καί δόξαι, παρελθοῦσαι κατά τά κρίματα τοῦ μεγάλου Θεοῦ “ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ”, καί ἀναρριπίζονται εἰς τήν προσευχητικήν μας δέησιν οὐδέποται καταισχύνουσαι ἐλπίδες. Λάμπουν σήμερον, Σάββατον τῶν Ψυχῶν, αἱ ζῶσαι ψυχαί τῶν ἐνθάδε ἐν εἰρήνῃ καί ἐν τραγικαῖς συμφοραῖς τοῦ βίου ἀναπαυομένων καί τῶν ἐν ὁδοιπορίαις καί ξενιτείᾳ τελειωθέντων πολλῶν Κρηνιωτῶν, καθορῶσαι ἀρρήτως καί μυστικῶς πάντας ἡμᾶς ἀναπέμποντας δεήσεις καί προσευχάς ὑπέρ ἐκείνων καί ὑπέρ ἑαυτῶν καί ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Λάμπουν, ἰδιαιτέρως, τά ἰδικά μας πρόσωπα, ἀξιουμένων ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου νά ζῶμεν ἄρρητα καί ἀνεκλάλητα μυστήρια Θεοῡ, τιμῶντες Χαραλάμπη τόν ἔνδοξον, τόν πάντοτε, καί σήμερον ἰδιαιτέρως παρέχοντα “ἴασιν ἀλάθητον νόσων πολυτρόπων καί παραμυθίαν τῶν συμφορῶν καί λυπηρῶν”, ὁμολογοῦντες τήν “χάριν τῶν ἰάσεων καί τῶν θαυμασίων του τήν πληθύν καί τάς δωρεάς του”καί προσευχόμενοι ἵνα τῇ πρεσβείᾳ αὐτοῦ “ρυσθῶμεν ὀργῆς καί θλίψεως” (πρβλ. ἀκολουθίαν Μ. Ἑσπερινοῦ ἑορτῆς).
Ὁ Ἅγιος Χαραλάμπης καί οἱ μακαριστοί ἐκεῖνοι καί εὐλαβεῖς Τσεσμελῆδες, οἱ ὁποῖοι τό 1832 ἀνήγειραν τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν, καί αἱ ψυχαί πάντων τῶν τήν “ἀειτάραχον τοῦ βίου θάλασσαν πλευσάντων” ἀειμνήστων Κρηνιωτῶν, ὑπέρ τῶν ὁποίων ἱλαστήριοι προσευχαί καί δεήσεις ἀναπέμπονται σήμερον ἐν τῷ οἰκείῳ αὐτῶν τόπῳ ὑφ’ ἡμῶν τῶν ζώντων καί περιλειπομένων, συνεορτάζουν καί λάμπουν -λάμπομεν ὅλοι- ἀπό χαράν καί μυστικήν εὐφροσύνην καί ἀγαλλίασιν. Μέ τήν οὐδόλως καί ὑπό οὐδενός ἀφαιρουμένην ἄρρητον ταύτην μυστηριακήν χαράν, χαιρετίζομεν πατρικῶς ὅλους σας, τούς ἀγαπητούς προσκυνητάς, οἱ ὁποῖοι ὀρθρίσατε πρός τόν Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, “διότι φῶς τά προστάγματα τῆς παρουσίας” Του, παρακαλοῦντες ὅπως κατά τάς ἡμέρας ταύτας τάς πονηράς “τῆς συνοχῆς ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καί σάλου, ἀποψυχούντων (καθημερινῶς) ἀνθρώπων ἀπό φόβου καί προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ”, ὁδηγῇ ὁ “βάθει σοφίας τά πάντα οἰκονομῶν καί τό συμφέρον ἀπονέμον τοῖς πᾶσι μόνος δημιουργός” Κύριος τόν νοῦν καί τάς καρδίας μας “ἐν τρίβῳ ζωῆς”, ὅτι ἐν Αὐτῷ , ζῶντες καί κεκοιμημένοι “τήν ἐλπίδα ἀνεθέμεθα, τῷ ποιητῇ καί πλάστῃ καί Θεῷ ἡμῶν” (ἀπολυτίκιον κεκοιμημένων).
Ἀδελφοί καί τέκνα,
Ἀληθῶς, λύσαντες τόν ἱμᾶντα τῶν ὑποδημάτων μας, εἰσωδεύσαμεν καί ἱστάμεθα ἐν τόπῳ ἁγίῳ, ἐν τόπῳ Ὀρθοδόξου μαρτυρίας καί εὐγλώττων μαρτυριῶν χαρᾶς τῆς ζωῆς καί κλαυθμῶν καί πόνων καί θλίψεων καί κακουχιῶν. Ἡ περιοχή αὕτη τῆς Κρήνης, τοῦ Τσεσμέ, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τῆς Κάτω Παναγιᾶς, τοῦ Μελί, τοῦ Ρεΐς-Ντερέ, τοῦ Μουρντουβάνι, τοῦ Ἀχιρλί καί τόσων ἄλλων χωρίων εἶναι χῶρος ἱερός καί ἁγιοτόκος, ποτισμένος μέ τό νᾶμα τῆς παραδοσιακῆς μικρασιατικῆς εὐσεβείας, μέ τό ὁποῖον ἐποτίσθη καί τήν ἐπότισε καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος τῆς Μαγνησιακῆς γῆς.
Τό νᾶμα αὐτό, δηλαδή ἡ εὐαρέστησις τοῦ Κυρίου, ἦτο ἡ συνεχής καί βασική μέριμνα τῶν πιστῶν Κρηναίων. Ἐκ τῶν σπλάγχνων τῆς γῆς ταύτης ἐξῆλθον γενεαί μοναχῶν καί μοναζουσῶν, μαρτύρων καί δικαίων, εὐλαβῶν πιστῶν καί κληρικῶν, μέ ἀνεκτίμητον προσφοράν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, εἰς τό εὐσεβές Γένος μας, εἰς τόν τόπον, τόν ὁποῖον ἐπλούτισαν μέ μεγαλοπρεπεῖς Ἱερούς Ναούς καί ἐκπαιδευτήρια Ἑλληνορθοδόξου παιδείας, πρό παντός δέ μέ σπουδήν Θεοῦ καί παραδοσιακῶν ἀξιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐλειτούργησαν ὡς καταλῦται ζωῆς καί πολιτισμοῦ, τοῦ ἰδικοῦ μας πολιτισμοῦ. Τούς ἐνθυμούμεθα ὅλους ἐν κοινωνίᾳ πίστεως καί ὄχι βεβαίως ὀνομαστί, διότι εἶναι “γεγραμμένοι ἐν βιβλίῳ Θεοῦ” καί ἀδύνατον εἰς τήν πεπερασμένην μνήμην τοῦ ἀνθρώπου νά συγκρατήσῃ ὀνόματα καί γενεάς: Τί κι ἄν δέν εἶναι σωματικῶς κοντά μας; Προσευχητικῶς, ἐπαναλαμβάνομεν, πρός σᾶς ἀδελφοί καί πρός ἐμαυτόν, τούς ἐμπνευσμένους ἐπικαίρους ἀλληγορικῆς ἐμβαθύνσεως καί ἑρμηνειῶν στίχους τοῦ ὑμνήσαντος τήν περιοχήν ταύτην Χίου ποιητοῦ Γεωργίου Βερίτη:
«Στο στερνό το ξεψύχημα δειλινού μυρωμένου
Κάποια ρόδα μαραίνονται, κάποια ρόδα πεθαίνουν.
Πῆγαν νά φέρουν «τήν ἄνοιξη σ’ ἕνα κόσμο ἄλλης ζήσης
στό κρυστάλλινο φλοίσβισμα τ’ ἀρυακιοῦ τοῦ δροσάτου».
(ποίημα «Πασχαλινό»).
Εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ ἀείμνηστοι Τσεσμελῆδες, οἱ πρό ἡμῶν ἐνταῦθα βιώσαντες, ἐν οὐρανοῖς ἀγάλλονται καί εὐφραίνονται τήν σημερινήν πανήγυριν καί ἑορτήν, γνωστοῦ ὄντος τοῦ ἡμετέρου βιώματος, ὅτι εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας δέν ὑπάρχει παρελθόν καί παρόν, παρά μόνον ἡ μόνιμος καί αἰώνιος πραγματικότης τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἀδελφοί μου,
Ἐδῶ, μετά δεκαετίας σιωπῆς, συνεχίζομεν τήν ἀένναον παρουσίαν τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεώς μας. Ὅταν τελῆται ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπως σήμερον, διατηρεῖται ἄσβεστος ἡ κανδήλα τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως καί αἱ ζωοπάρχοι ἀκτῖνες τῆς δόξης τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἐκχέονται, φωτίζουν καί θερμαίνουν τήν γῆν, μαζί μέ τάς ἀκτῖνας τῶν «κατά χάριν θεῶν», τῶν Ἁγίων μας, καί κατ’ ἐπέκτασιν καί τῶν θεοφιλῶς ἀράντων τόν σταυρόν αὐτῶν καί καλῶς πολιτευσάμενων διά θεοτερποῦς Ὀρθοδόξου βιοτῆς ἀπό αἰῶνος προγόνων μας Κρηνιωτῶν τούς ὁποίους στεφανώνομεν μέ τήν ἀγάπην καί μέ τήν προσευχήν μας.
Ἐν τῇ λαμπρότητι, ἀδελφοί, τοῦ φωτός τούτου τῆς Κρήνης καί τοῦ πολιούχου της Ἁγίου Χαραλάμπους, τοῦ μή δύοντος ἀλλ’ ἀνεσπέρως φωτίζοντος τόν νοῦν, τήν ψυχήν, τόν λογισμόν, τήν καρδίαν καί ἐν γένει τήν ζωήν μας, ἐν κοινωνίᾳ μετά πάσης ψυχῆς Ὀρθοδόξων τῆς τῇδε μεταστάσης καί ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου ἀναπαυομένης, εὐχαριστοῦμεν ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ἰδιαιτέρως ὅλους σας, τούς ἀναλαβόντας ποντοπορίαν θαλάσσης καί ὁδοιπορίαν ξηρᾶς διά νά ἔλθητε προσκυνηταί τῆς Χάριτος καί τοῦ Θαύματος τοῦ Ἁγίου μας τῆς Κρήνης, ἐκφράζομεν τήν χαράν μας καί συγχαίρομεν μαζί σας καί εὐλογοῦμεν εἰσόδους καί ἐξόδους σας ἐκ τοῦ παναγίου τούτου τόπου, εὐχαριστοῦντες ὅλους σας καί ἰδιαιτέρως ἀπό τῆς θέσεως ταύτης τάς ἐπιτοπίους ἀρχάς μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Ἐντιμότατον φίλον Δήμαρχον Κρήνης καί τήν ἐκπρόσωπον τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος, ὑμᾶς κυρία Γενική Πρόξενε, ἀναγνωρίζοντες καί ἐκτιμῶντες τήν προσφοράν σας, καί πατρικῶς προτρεπόμεθα ὅλους μας νά ἱστάμεθα ἑδραῖοι καί ἀκλόνητοι ἐπί τῆς θείας φυλακῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί τῶν ἀξιῶν τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας, ὡς ἔπραξαν διαχρονικῶς καί οἱ Ὀρθόδοξοι τήν πίστιν καί τό φρόνημα Κρηνιῶτες, “ἀγρυπνοῦντες ἐν παντί καιρῷ, δεόμενοι ἵνα καταξιωθῶμεν ἐκφυγεῖν πάντα τά μέλλοντα γίνεσθαι καί σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου” (Λουκ. κα΄, 36), ἔχοντες ὁδοδείκτην τῆς ζωῆς μας τόν λάμποντα ἀπό χαράν Ἅγιον Χαρα-Λάμπη, ὥστε νά ἀξιωθῶμεν μαζί του νά ζήσωμεν τήν «πασίχαρη Ἀνάσταση, πού ὅλο πλησιάζει», μαζί μέ τάς ψυχάς ὅλων τῶν προαναπαυσαμένων καί δικαιωθέντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κρηναίων πατέρων, προπατόρων, Ἱεραρχῶν, εὐαγγελιστῶν, ἐκπαιδευτικῶν, καί παντός πνεύματος Ὀρθοδόξου Κρηναίου ἐν πίστει τετελειωμένου. Ἀμήν.
