Η Λαρισαία επιστήμονας Μαρία Παπαδοπούλου συμμετείχε για δεύτερη συνεχή χρονιά σε διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Τεχνολογία των Ελλήνων. Διαχρονικά Επιτεύγματα και Μυστήρια». Το 3ο Διεθνές Συμπόσιο για τον Ελληνισμό διεξήχθη στην Αθήνα (Ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ) το διήμερο Σάββατο 26 και Κυριακή 27 Απριλίου 2014. Η Λαρισαία προσκεκλημένη – αποτελεί τη μοναδική μέχρι σήμερα ομιλήτρια στα Μικρασιατικά θέματα – ανέπτυξε το θέμα «Η Ναοδομία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας από την Αρχαιότητα έως την Ανταλλαγή».
Γνώρισμα του συνεδρίου είναι η σημαντική συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων, κυρίως Ελλήνων, από όλο τον κόσμο που επιδιώκουν την προβολή του ελληνικού πολιτισμού, ενώ έχουν ασχοληθεί ερευνητικά με την τεχνολογία. Η φιλοσοφία τους είναι ότι «η δημιουργία, η καινοτομία, και η πορεία του ανθρώπου προς το ιδεώδες μας ταιριάζει ως λαού».
Μέσω της επιστήμης, δίδουν την ευκαιρία σε νέους επιστήμονες, φοιτητές αλλά και στο ευρύ κοινό να γνωρίσουν άγνωστες πτυχές της τεχνολογίας των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με τη σφραγίδα εγκυρότητας του Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.), φορέα εποπτευόμενου από το Υπουργείο Παιδείας, και την αιγίδα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, το Συμπόσιο έχει τη συμμετοχή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Κρητικών Σωματείων.
Η κ. Παπαδοπούλου, πολιτικός μηχανικός και συγγραφέας, στην ομιλία της επιχείρησε αρχικά μια παρουσίαση της τυπολογικής διαφοροποίησης που εμφανίζει η ναοδομία της κλασσικής εποχής, με γνώμονα τα αρχαία ελληνικά μνημεία του 6ου – 4ου αι. π.Χ. Στη συνέχεια, με γνώμονα το αρχιτεκτονικό ιδίωμα των Χριστιανικών ναών που ανεγέρθηκαν στα βάθη της Ανατολίας, έκανε επιστάμενη αναφορά στην άνθηση του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία που συναντάται και πάλι από τον 18ο αι. μ.Χ. και έπειτα.
Αγγίζοντας κυρίως την επέτειο των 90 χρόνων από την Ανταλλαγή των πληθυσμών, η παρουσίασή της έδωσε σημαντικά ερεθίσματα με υλικό που για πρώτη φορά μελετάται στη ναοδομία της Μικράς Ασίας για την τεχνογνωσία σε τρόπους αντισεισμικής συμπεριφοράς των ναών αλλά και τη δομική τεχνολογία.
Εντυπωσιακός ναός της εποχής αυτής είναι ο υπέργειος ναός στο Μιστί της Καππαδοκίας τον οποίο η Λαρισαία επιστήμονας τεκμηρίωσε σε ένα από τα βιβλία της ως «ο Μεγαλύτερος Ναός της Χριστιανικής Ανατολής».
Ο ναός αποτέλεσε σύμβολο για τον Ελληνισμό της Καππαδοκίας όχι τόσο για τις τολμηρές διαστάσεις του αλλά και για το ότι θεμελιώνεται πάνω από το έδαφος και εκ βάθρων σε μια εποχή που δεν ισχύουν ακόμη τα διατάγματα που έδιδαν στοιχειώδεις θρησκευτικές ελευθερίες για την ανέγερση μη-μουσουλμανικών ναών.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός ναών ανεγείρονται στην Καππαδοκία μετά την ελληνική επανάσταση, ενώ η τυπολογία έχει την καταγωγή της στην Ελλάδα και στην εκεί αναβίωση της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, λ.χ., Άγιος Ιωάννης στην Καρβάλη, Κοίμηση της Θεοτόκου στη Μουταλάσκη, κ.ά.
Για το ενδιαφέρον του τεχνικού κόσμου η κ. Παπαδοπούλου παρουσίασε επίσης στοιχεία που προσφέρονται για να μελετηθούν όπως είναι η παραδοσιακή Αντισεισμική δόμηση με δείγματα ναών διάσπαρτα στον χώρο, οι τεχνικές των θεμελιώσεων με περιστρεφόμενους κίονες στις εισόδους ναών (Νεάπολη, Μαλακοπή κ.α.), οι κατασκευές από πελεκητούς λίθους υψηλής αντοχής με υδραυλικό ασβεστοκονίαμα, οι θολόσχημες οροφές και αψιδωτοί οργανισμοί με μια εντυπωσιακή ποικιλία κιονόκρανων και σαφείς μικτές επιρροές αρχόμενες από την ελληνιστική περίοδο.
Να σημειωθεί ότι διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και καταξιωμένοι ερευνητές και συγγραφείς συμμετέχουν μέχρι σήμερα στις εργασίες του Συνεδρίου.
ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
