Η “Κόρη του Τσεσμέ” τραγουδά με βαθύ πόνο για την πατρίδα της, εκφράζοντας νοσταλγία και θλίψη για τα χαμένα χρόνια και τις αναμνήσεις που συνδέονται με την αγαπημένη της Σμύρνη. Το φωνητικό της παράπονο λειτουργεί ως μια ισχυρή έκφραση της απώλειας, αναδεικνύοντας την αίσθηση της απογοήτευσης και της μοναξιάς που βιώνουν οι πρόσφυγες.

Ο λογοτέχνης και ποιητής Διονύσιος Τροβάς γεννήθηκε το 1905 στην Κρήνη (Τσεσμέ) της Ερυθραίας Μικράς Ασίας. Η ζωή του στιγματίστηκε από την τραγωδία της προσφυγιάς, καθώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του λόγω των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την εποχή. Αυτή η εμπειρία, γεμάτη πόνο και απώλεια, διαμόρφωσε το έργο του, το οποίο αναδεικνύει τις μνήμες και τα βιώματα της αλησμόνητης πατρίδας.

Το ποίημα αποτελεί μια συγκινητική αναφορά στη θλιβερή ιστορία της Σμύρνης, αποτυπώνοντας την απώλεια που προήλθε από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι στίχοι του Τροβά συνδυάζουν την προσωπική θλίψη με την συλλογική μνήμη, δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Το έργο του Τροβά λειτουργεί ως μια υπενθύμιση της σημασίας της μνήμης και της ελπίδας, εν μέσω των δεινών της προσφυγιάς και της απώλειας.

–
Ποίημα: Η Κόρη του Τσεσμέ

“Σμύρνη πατρίδα μου γλυκιά χαριτωμένη χώρα”
τραγούδα η Κόρη του Τσεσμέ με πόνο στη φωνή.
Το μαντολίνο εστέναζε και πρόσμενε την ώρα
την ώρια και τρανή,

της λευτεριάς που σήμανε το Μάη με τα λουλούδια
διπλή χαρά κι ανάσταση των σκλάβων και της γης.
Μα τ΄ονειρο διαβατικό. Πάνε και τα τραγούδια
στη μπόρα της σφαγής.

Κι απόμεινε άφωνο, βουβό κι απολησμονημένο
το μαντολίνο το φτωχό μ ‘ ακούρντιστα κλειδιά
μαζί με το πεντάγραμμο τ΄ολοκιτρινισμένο
σαν τα ορφανά παιδιά!..

Διονύσιος Α. Τροβάς

( Φωτο πάνω η Κρήνη (Τσεσμές)

Φωτο κάτω , ο Διονύσιος Α. Τροβάς, αείμνηστος πρόεδρος της Ενωσης Μικρασιατών Περιφέρειας Κρήνης ( Τσεσμέ), διακρίνεται αριστερά, ενώ δεξιά ο διευθυντής της εφημερίδας Κήρυκας Νέας Σμύρνης Ευάγγελος Δαδιώτης, στην έκθεση κειμηλίων και λαογραφίας του Συλλόγου στη Νέα Σμύρνη).