8 του Μάρτη σήμερα και όλη η υφήλιος τιμά τη γυναίκα, τη σύζυγο, τη μάνα, για τους αγώνες που έδωσε, δίνει και θα συνεχίσει να δίνει στον εργασιακό, κοινωνικό και οικογενειακό χώρο.
Πιστεύω πως το αγαπημένο αυτό πρόσωπο πρέπει να τιμάται καθημερινά, ωστόσο, λόγω της παγκόσμιας ημέρας, αφιερώνω το παρακάτω, δυστυχώς ανυπόγραφο, κείμενο. Μ` εντυπωσίασε γιατί περικλείει όλο το μεγαλείο της γυναικείας φύσης και ως Μικρασιάτισα είδα να ξεπηδά από τις λέξεις του, η γιαγιά, η μάνα, η κόρη, η αδελφή, η θεία, που ξεριζώθηκε από τον Παράδεισό της και τον ξανάστησε στη νέα της Πατρίδα.
– Γιατί έτσι κλαίνε οι γυναίκες. Του απάντησε εκείνη
-Δεν καταλαβαίνω. Είπε το μικρό αγόρι
– Και δεν θα καταλάβεις ποτέ, αλλά δεν πειράζει. Του είπε εκείνη και το πήρε στην αγκαλιά της.
Αργότερα το μικρό αγόρι ρώτησε τον πατέρα του:
– Μπαμπά, γιατί η μαμά φαίνεται να κλαίει δίχως λόγο;
Και ο πατέρας το μόνο που του είπε ήταν αυτό:
– «Όλες οι γυναίκες κλαίνε δίχως λόγο».
Το μικρό αγόρι μεγάλωσε και έγινε άντρας. Ακόμη όμως αναρωτιότανε γιατί κλαίνε οι γυναίκες. Τελικά ρώτησε το Θεό κι Εκείνος του απάντησε:
«Όταν έπλασα τη γυναίκα, αποφάσισα ότι έπρεπε να είναι κάτι το εξαιρετικό. Έφτιαξα τους ώμους της τόσο δυνατούς, ώστε να μπορούν να σηκώσουν το βάρος όλου του κόσμου. Εν τούτοις έφτιαξα τα χέρια της τόσο απαλά για να δίνουν ανακούφιση και παρηγοριά με το χάδι τους!
– Της έδωσα την εσωτερική δύναμη να αντέχει τη γέννα και την απόρριψη, που πολλές φορές έρχεται ακόμη και από τα ίδια της τα παιδιά. Της έδωσα μια σκληράδα να αντέχει και να συνεχίζει να φροντίζει την οικογένεια και τους φίλους της ακόμη και όταν οι άλλοι τα παρατάνε, μέσα από την αρρώστια και την αποτυχία, χωρίς να παραπονιέται!
– Της έδωσα την ευαισθησία να αγαπά τα παιδιά της ακόμη και όταν εκείνα την έχουν πληγώσει αφάνταστα…Έχει έναν μοναδικό τρόπο να διώχνει τους φόβους των παιδιών, τις αγωνίες και τις ανησυχίες των εφήβων!
– Της έχω δώσει δύναμη να ενδιαφέρεται για τον άνδρα της παρά τα λάθη του και την έπλασα από την πλευρά του ώστε να προστατεύει την καρδιά του!
– Της έδωσα σοφία για να ξέρει ότι ένας καλός σύζυγος δεν θα της έκανε ποτέ κακό, αλλά καμιά φορά δοκιμάζει τις δυνάμεις της με αποτέλεσμα να στέκεται δίπλα του χωρίς φόβο!
Για όλην αυτή τη σκληρή δουλειά της έδωσα και ένα «δάκρυ». Είναι δικό της να το χρησιμοποιήσει όποτε εκείνη το θέλει, όποτε το έχει ανάγκη. Είναι η μόνη της αδυναμία…
Όταν θα τη δεις λοιπόν να κλαίει, πες της πόσο πολύ την αγαπάς γι` αυτό που είναι και για όσα κάνει για όλους. Ακόμη κι αν συνεχίσει να κλαίει θα έχεις κάνει την καρδιά της να αισθάνεται καλά»
Είναι τόσο εξαιρετική!!!
Επιμέλεια κειμένου Χρύσα Μαρτινάκη
