Κύριε διευθυντά
Δυστυχώς, έως σήμερα, Τούρκοι ιστορικοί επιμένουν να υποστηρίζουν ότι η πυρπόληση της Σμύρνης ήταν πράξη σαμποτάζ Ελλήνων και Αρμενίων για να δυσφημήσουν τους Τούρκους. Και το πιο θλιβερό είναι ότι και το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού του 2006 της καθηγήτριας πανεπιστημίου και σημερινής βουλευτίνας κ. Μαρίας Ρεπούση παρουσιάζει «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ» το γεγονός αυτό ως εξής: «Στις 27 Αυγ./9 Σεπτ. 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Eλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν στην Ελλάδα».
Δεν έπρεπε όμως στο σημείο αυτό να διευκρινίζεται για ποιο λόγο συνωστίζονταν; Και δυστυχώς, συνεχίζει αυτή να παραχαράσσει την ελληνική ιστορία και μάλιστα ακόμη και μέσα στη Βουλή, γιατί κατηγόρησε εκεί μέσα για πατριδοκαπηλία όσους θυμούνται τον «συνωστισμό».
Και συνεχίζει την παραχάραξη της Ιστορίας, «σε συγχορδία» με αυτήν, και ο καθηγητής πανεπιστημίου Κονιόρτας Παρασκευάς σε ομιλία του τον Νοέμβριο 2012 σε συνέδριο που οργάνωσε το Κέντρο Μικρασιατικού Πολιτισμού Καισαριανής με τα εξής πρωτάκουστα: «Τα όσα κυκλοφορούν περί γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας είναι καθαρά το συναισθηματικό μέρος της αφήγησης του παππού και της γιαγιάς, αφού τα τουρκικά αρχεία δεν δόθηκαν ακόμη προς έρευνα και μελέτη».
Αποτελεί υπονόμευση της ιστορικής μνήμης να βαπτίζει ο κάθε ανιστόρητος και παραχαράκτης της Ιστορίας την καταστροφή και τον χαλασμό του μικρασιατικού ελληνισμού ως απλό συνωστισμό στο λιμάνι και μάλιστα να την παρουσιάζει στα σχολικά βιβλία για παιδιά 12 ετών. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χαρακτηρίζει την άποψη αυτή προσβολή προς την ιστορική πραγματικότητα και τονίζει ότι «δεν έγινε ένας περίπατος εκείνες τις ημέρες τις τραγικές εις το “Και” της Σμύρνης».
Eχω άμεση προσωπική γνώση για το τι διέπραξαν οι Τούρκοι κατά την πυρπόληση της Σμύρνης το 1922. Ο αδελφός του πατέρα μου από το Αφσάρι των Φαράσων της Καππαδοκίας, που εγκαταστάθηκε ύστερα από τον ξεριζωμό του μικρασιατικού και θρακικού ελληνισμού στο Πλατύ Ημαθίας, μας διηγούνταν συχνά σκηνές από την καταστροφή εκείνη. Κατά τη συρροή μεταναστών στην Αμερική το 1912 από τον μητροπολιτικό και τον εξωελλαδικό ελληνισμό, μετανάστευσε και αυτός στην Αμερική. Εκεί δούλεψε σκληρά επί πολλά χρόνια και κέρδισε αρκετά χρήματα.
Και όταν έμαθε για τον πόλεμο Ελλάδας – Τουρκίας, μαζί με άλλους χωριανούς του και Μικρασιάτες επέστρεψε στη Μικρά Ασία, για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους. Αλλά, όταν έφτασαν στη Σμύρνη, αναγκάστηκαν λόγω του πολέμου να παραμείνουν στην πόλη. Κατά την πυρπόληση της Σμύρνης, τους πήραν οι Τούρκοι ό,τι είχαν, ακόμη και τα ρούχα και τα παπούτσια που φορούσαν.
Τους άφησαν μόνο με τα εσώρουχα και τους εξόντωσαν στην παραλία. Αυτός, ως εκ θαύματος, επέζησε ανάμεσα στα πτώματα. Δυστυχώς, όταν και σήμερα ακόμη Eλληνες ιστορικοί υποστηρίζουν τέτοιες ιστορικές ανακρίβειες, που «βγάζουν μάτι», τότε πώς να μην πάρουν οι γείτονές μας «ψηλά τον αμανέ» και να μη σταματούν να αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στις θάλασσές της, που την περιβάλλουν, κάνοντας συχνά λόγο για γκρίζες ζώνες;
Γιατί να μην υποστηρίξουν και μεγαλύτερα ακόμη ψεύδη κάποιοι άλλοι σαν τον κυβερνήτη της Αλαμπάμα της Αμερικής Ντον Σίγκελμαν; Αυτός, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», «ανακήρυξε στην πολιτεία του την 30ή Αυγούστου 1922 ημέρα ήττας των ελληνικών στρατευμάτων ως ημέρα μνήμης για τη δήθεν γενοκτονία των Τούρκων από τους Eλληνες!». Και ύστερα από όλα αυτά πώς να αποδεχτούν οι Τούρκοι τη γενοκτονία του ανατολικού Ελληνισμού, που διέπραξαν; Και η απορία μου είναι: Ποιους φανερούς ή μυστικούς σκοπούς υπηρετούν οι σύγχρονες αυτές αντιλήψεις των προαναφερόμενων ιστορικών;
Αναστασιαδης Βασιλειος
kathimerini.gr